Γεν. 1,1 Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
Γεν. 1,1 Κατ' ἀρχάς ὁ ἀπειροτέλειος Θεός ἐδημιούργησεν ἐκ τοῦ μηδενός τό σύμπαν, τόν οὐρανόν καί τήν γῆν.
Γεν. 1,2 ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος.
Γεν. 1,2 Ἡ γῆ ἦτο ἀόρατος, ἀδιαμόρφωτος καί ἀπρόσφορος διά τόν ζωϊκόν καί φυτικόν κόσμον· σκοτάδι δέ ἡπλώνετο ἐπάνω ἀπό τά ὕδατα πού τήν ἐσκέπαζον, τό δέ ζωοποιόν Πανάγιον Πνεῦμα ἐφέρετο ἐπάνω ἀπό τά ὕδατα καί περιέβαλλεν αὐτήν.
Γεν. 1,3 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς.
Γεν. 1,3 Καί εἶπεν ὁ Θεός· “νά γίνῃ φῶς ἐπί τῆς γῆς”· καί ἔγινε φῶς.
Γεν. 1,4 καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους.
Γεν. 1,4 Καί εἶδεν ὁ παντογνώστης Θεός τό φῶς ὅτι εἶναι καλόν καί σκόπιμον· καί ἐχώρισεν ὁ Θεός τό σκότος ἀπό τό φῶς.
Γεν. 1,5 καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς ἡμέραν καὶ τὸ σκότος ἐκάλεσε νύκτα. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία.
Γεν. 1,5 Καί ὠνόμασεν ὁ Θεός τό φῶς ἡμέραν καί τό σκότος ὠνόμασε νύκτα. Καί ἔγινεν ἑσπέρα καί ἔγινε πρωϊ καί ἔκλεισεν ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς δημιουργίας.
Γεν. 1,6 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. καὶ ἐγένετο οὕτως.
Γεν. 1,6 Καί εἶπεν ὁ Θεός· “νά γίνῃ ὁ οὐράνιος θόλος τῆς γῆς μεταξύ τῶν ὑδάτων, πού καλύπτουν τήν ἐπιφάνειάν της καί τῶν νεφῶν πού αἰωρούνται εἰς τήν ἀτμόσφαιραν, καί νά διαχωρίζῃ μεταξύ τῶν ὑδάτων τῆς γῆς καί τῶν ὑδάτων τοῦ οὐρανοῦ”. Καί ἔγινεν ὅπως ὁ Θεός διέταξε.
Γεν. 1,7 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα, καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος, ὃ ἦν ὑποκάτω τοῦ στερεώματος, καὶ ἀναμέσον τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπάνω τοῦ στερεώματος.
Γεν. 1,7 Καί ἔδωσεν ὕπαρξιν ὁ Θεός στόν οὐράνιον θόλον καί διεχώρισε τά ὕδατα, τά ὁποῖα ἦσαν ἐπί τῆς γῆς κάτω ἀπό τόν οὐρανόν, ἀπό τά νερά, τά ὁποῖα ἦσαν ἐπάνω εἰς τά νέφη τοῦ οὐρανού.
Γεν. 1,8 καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα οὐρανόν. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν, καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα δευτέρα.
Γεν. 1,8 Καί ὠνόμασεν ὁ Θεός τήν ἀτμόσφαιραν οὐρανόν. Καί εἶδεν ὁ παντογνώστης Θεός ὅτι τό ἔργον του αὐτό ἦτο ὡραῖον καί σκόπιμον. Καί ἔγινεν ἑσπέρα, ἔγινε πρωί καί ἔκλεισεν ἡ δευτέρα ἡμέρα τῆς δημιουργίας.
Γεν. 1,9 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· συναχθήτω τὸ ὕδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ εἰς συναγωγὴν μίαν, καὶ ὀφθήτω ἡ ξηρά. καὶ ἐγένετο οὕτως. καὶ συνήχθη τὸ ὕδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὰς συναγωγὰς αὐτῶν, καὶ ὤφθη ἡ ξηρά.
Γεν. 1,9 Καί εἶπεν ὁ Θεός· “ἄς συναχθῆ τό ὕδωρ, τό ὁποῖον καλύπτει ὁλόκληρον τήν γῆν, εἰς ὡρισμένην περιοχήν καί ἄς φανῆ ἡ ξηρά”. Καί ἔγινεν, ὅπως ὁ Θεός διέταξε· καί ἐμαζεύθη ὅλον τό ὕδωρ τῆς γῆς εἰς τάς βαθείας περιοχάς τῶν ὠκεανῶν καί θαλασσῶν, καί ἐφάνη ἡ ξηρά.
Γεν. 1,10 καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὴν ξηρὰν γῆν καὶ τὰ συστήματα τῶν ὑδάτων ἐκάλεσε θαλάσσας. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν.
Γεν. 1,10 Καί ὠνόμασεν ὁ Θεός τήν ἐκτός τῆς θαλάσσης ἔκτασιν γῆν, τάς δέ μεγάλας περιοχάς τῶν ὑδάτων ὠνόμασε θαλάσσας. Καί εἶδεν ὁ Θεός ὅτι ἡ θάλασσα καί ἡ ξηρά εἶναι καλαί, ἔχουν τόν σκοπόν καί τήν χρησιμότητά των.
Γεν. 1,11 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ᾿ ὁμοιότητα, καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς. καὶ ἐγένετο οὕτως.
Γεν. 1,11 Καί εἶπεν ὁ Θεός· “ἄς φυτρώσουν καί ἄς ἀναπτυχθοῦν εἰς τήν ξηράν χλόη καί ποώδεις θάμνοι, πού τό κάθε εἶδος ἀπό αὐτά θά ἔχῃ τό ἰδικόν του σπέρμα, διά νά διαιωνίζεται ἐπί τῆς γῆς”· καί ἐν συνεχείᾳ διέταξεν ὁ Θεός· “νά φυτρώσουν καί νά μεγαλώσουν εἰς τήν γῆν καρποφόρα ξυλώδη δένδρα, ἕκαστον ἀπό τά ὁποῖα θά φέρῃ κατά τό εἶδος του τό ἰδικόν του σπέρμα”.
Γεν. 1,12 καὶ ἐξήνεγκεν ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ᾿ ὁμοιότητα, καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς.
Γεν. 1,12 Καί ἔβγαλε πράγματι ἡ γῆ ποώδη βλάστησιν, χλόην καί θάμνους, κάθε εἶδος ἀπό τά ὁποῖα εἶχε τό σπέρμα αὐτοῦ διά τήν διατήρησίν του. Καί κατόπιν ἐφύτρωσαν καί ἐμεγάλωσαν ἐπί τῆς γῆς καρποφόρα δένδρα, ἕκαστον ἀπό τά ὁποῖα ἔφερε τό σπέρμα τοῦ εἴδους του, διά νά διαιωνίζεται ἐπί τῆς γῆς.
Γεν. 1,13 καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα τρίτη.
Γεν. 1,13 Εἶδεν ὁ Θεός ὅτι ἡ χλόη, οἱ θάμνοι καί τά δένδρα, πού ἐκάλυψαν ὅλην τήν ἐπιφάνειαν τῆς ξηρᾶς, ἦσαν καλά, σκόπιμα καί χρήσιμα. Ἔγινεν ἑσπέρα, ἔγινε πρωί καί συνεπληρώθη ἡ τρίτη ἡμέρα τῆς δημιουργίας.
Γεν. 1,14 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς, τοῦ διαχωρίζειν ἀνὰ μέσον τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ μέσον τῆς νυκτός· καὶ ἔστωσαν εἰς σημεῖα καὶ εἰς καιροὺς καὶ εἰς ἡμέρας καὶ εἰς ἐνιαυτούς·
Γεν. 1,14 Καί εἶπεν ὁ Θεός· “ἄς γίνουν (ἄς φανοῦν) εἰς τόν οὐρανόν τῆς γῆς φωτεινοί ἀστέρες, διά νά φωτίζουν τήν γῆν καί νά χωρίζουν τήν ἡμέραν ἀπό τήν νύκτα. Ἄς εἶναι οἱ ἀστέρες αὐτοί είς σημεῖα μετεωρολογικῶν καί ἄλλων φαινομένων, καί ἄς χρησιμεύουν εἰς κανονικήν μεταβολήν καί διάκρισιν τῶν ἐποχῶν τοῦ ἔτους, τῶν ἡμερῶν καί τῶν ἐτῶν.
Γεν. 1,15 καὶ ἔστωσαν εἰς φαῦσιν ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ, ὥστε φαίνειν ἐπὶ τῆς γῆς. καὶ ἐγένετο οὕτως.
Γεν. 1,15 Πρό παντός δέ ἄς εἶναι αὐτοί στόν οὐρανόν, ὥστε νά φωτίζουν τήν γῆν”. Καί ἔγινεν ὅπως ὁ Θεός διέταξε.
Γεν. 1,16 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας τοὺς μεγάλους, τὸν φωστῆρα τὸν μέγαν εἰς ἀρχὰς τῆς ἡμέρας καὶ τὸν φωστῆρα τὸν ἐλάσσω εἰς ἀρχὰς τῆς νυκτός, καὶ τοὺς ἀστέρας.
Γεν. 1,16 Καί ἔκαμεν ὁ Θεός τούς δύο μεγάλους ἀστέρας, τόν ἥλιον, τόν μεγάλον ἀστέρα, νά ἄρχῃ μέ τό φῶς του ὅλην τήν ἡμέραν. Καί τόν μικρότερον ἀστέρα, τήν σελήνην, νά ἄρχῃ μέ τό φῶς της κατά τήν νύκτα. Ἐπίσης διέταξε νά φανοῦν καί οἱ ἄλλοι ἀστέρες τοῦ οὐρανού.
Γεν. 1,17 καὶ ἔθετο αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ, ὥστε φαίνειν ἐπὶ τῆς γῆς
Γεν. 1,17 Καί ἔθεσεν αὐτούς ὁ Θεός στό οὐράνιον στερέωμα, διά νά στέλλουν τό φῶς των ἐπάνω εἰς τήν γῆν·
Γεν. 1,18 καὶ ἄρχειν τῆς ἡμέρας καὶ τῆς νυκτὸς καὶ διαχωρίζειν ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν.
Γεν. 1,18 νά ἐξουσιάζουν τήν ἡμέραν καί τήν νύκτα καί νά ξεχωρίζουν τό φῶς ἀπό τό σκότος. Καί εἶδεν ὁ παντογνώστης Θεός, ὅτι τό ἔργον του αὐτό ἦτο καλόν, χρήσιμον καί σκόπιμον.
Γεν. 1,19 καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα τετάρτη.
Γεν. 1,19 Ἔγινεν ἑσπέρα, ἔγινε πρωί καί συνεπληρώθη ἡ τετάρτη ἡμέρα τῆς δημιουργίας.
Γεν. 1,20 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἐξαγαγέτω τὰ ὕδατα ἑρπετὰ ψυχῶν ζωσῶν καὶ πετεινὰ πετόμενα ἐπὶ τῆς γῆς κατὰ τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ. καὶ ἐγένετο οὕτως.
Γεν. 1,20 Καί εἶπεν ὁ Θεός· “νά βγάλουν τά ὕδατα τῶν θαλασσῶν ψάρια καί ἑρπετά καί πτηνά, τά ὁποῖα θά πετοῦν εἰς τήν ἀτμόσφαιραν μεταξύ τοῦ οὐρανίου θόλου καί τῆς γῆς”. Καί ἔγινεν ἔτσι.
Γεν. 1,21 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὰ κήτη τὰ μεγάλα καὶ πᾶσαν ψυχὴν ζῴων ἑρπετῶν, ἃ ἐξήγαγε τὰ ὕδατα κατὰ γένη αὐτῶν, καὶ πᾶν πετεινὸν πτερωτὸν κατὰ γένος. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλά.
Γεν. 1,21 Καί ἐδημιούργησεν ὁ Θεός τά μεγάλα κήτη καί τά ψάρια καί τά ἑρπετά, τά ὁποῖα σύμφωνα μέ τήν διαταγήν του ἔβγαλαν τά ὕδατα ἕκαστον κατά τό εἶδος αὐτοῦ· καθώς καί ὅλα τά εἴδη τῶν πτηνῶν καθένα κατά τό εἶδος του. Καί εἶδεν ὁ Θεός ὅτι ὅλα ἦσαν καλά καί χρήσιμα διά τόν σκοπόν, διά τόν ὁποῖον ἔγιναν.
Γεν. 1,22 καὶ εὐλόγησεν αὐτὰ ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὰ ὕδατα ἐν ταῖς θαλάσσαις, καὶ τὰ πετεινὰ πληθυνέσθωσαν ἐπὶ τῆς γῆς.
Γεν. 1,22 Καί εὐλόγησεν αὐτά ὁ Θεός λέγων· “γίνεσθε γόνιμα, αὐξάνεσθε καί πολλαπλασιάζεσθε καί γεμίσατε τά ὕδατα τῶν θαλασσῶν. Καί τά πετεινά ἐπίσης ἄς πληθυνθοῦν ἐπάνω εἰς τήν γῆν”.
Γεν. 1,23 καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα πέμπτη.
Γεν. 1,23 Καί ἔγινεν ἑσπέρα καί ἔγινε πρωϊ καί συνεπληρώθη ἡ πέμπτη ἡμέρα τῆς δημιουργίας.
Γεν. 1,24 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν κατὰ γένος, τετράποδα καὶ ἑρπετὰ καὶ θηρία τῆς γῆς κατὰ γένος. καὶ ἐγένετο οὕτως.
Γεν. 1,24 Καί εἶπεν ὁ Θεός· “ἄς βγάλῃ ἡ γῆ ζῶα διαφόρων εἰδῶν, τετράποδα καί ἑρπετά καί θηρία τῆς ξηρᾶς, τό καθένα κατά τό εἶδος του”. Καί ἔγινε ἔτσι.
Γεν. 1,25 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὰ θηρία τῆς γῆς κατὰ γένος, καὶ τὰ κτήνη κατὰ γένος αὐτῶν καὶ πάντα τὰ ἑρπετὰ τῆς γῆς κατὰ γένος αὐτῶν. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλά.
Γεν. 1,25 Καί ἐδημιούργησεν ὁ Θεός τά θηρία τῆς γῆς κατά τά εἴδη αὐτῶν, καί τά κτήνη κατά τά εἴδη αὐτῶν καί ὅλα τά ἑρπετά τῆς γῆς κατά τά εἴδη αὐτῶν. Καί εἶδεν ὁ Θεός ὅτι εἶναι καλά, σκόπιμα καί χρήσιμα.
Γεν. 1 ,26 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν, καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ γῆς γῆς.
Γεν. 1 ,26 Ἐν συνεχείᾳ ὁ Τριαδικός Θεός εἶπε καθ΄ ἑαυτόν· “ἄς δημιουργήσωμεν τώρα τὸν ἄνθρωπον, σύμφωνα μὲ τὴν ἰδικήν μας εἰκόνα, καὶ νὰ ἔχῃ τὴν δυνατότητα νὰ ὁμοιάσῃ μὲ ἡμᾶς. Αὐτοί, ἄνδρας καὶ γυναῖκα, ἄς εἶναι ἄρχοντες καὶ κύριοι τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης, τῶν πτηνῶν τοῦ οὐρανοῦ, τῶν κτηνῶν καὶ ὅλης τῆς γῆς καὶ ὅλων ὅσα ἕρπουν ἐπάνω εἰς τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς”.
Γεν. 1,27 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς.
Γεν. 1,27 Καί πράγματι ὁ ἀπειροτέλειος Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπον, τόν ὁποῖον ἐπροίκισε μέ ἰδικά του χαρακτηριστικά γνωρίσματα, ὥστε νά εἶναι μέ αὐτά εἰκών τοῦ Θεοῦ. Ἐδημιούργησεν ἀπ' αρχῆς ἄνδρα καί γυναῖκα.
Γεν. 1,28 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς.
Γεν. 1,28 Καί εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός λέγων· “αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε, γεμίσατε ὅλην τήν γῆν καί γενῆτε κύριοι αὐτῆς· σᾶς δίδω τήν δύναμιν νά εἶσθε κύριοι καί ἐξουσιασταί τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πτηνῶν τοῦ οὐρανοῦ, ὅλων τῶν κτηνῶν καί ὅλης τῆς γῆς καί ὅλων ὅσα, ὡς ἑρπετά, σύρονται ἐπάνω εἰς τήν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς”.
Γεν. 1,29 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν πάντα χόρτον σπόριμον σπεῖρον σπέρμα, ὅ ἐστιν ἐπάνω πάσης τῆς γῆς, καὶ πᾶν ξύλον, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπὸν σπέρματος σπορίμου, ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν·
Γεν. 1,29 Καί ἐν συνεχείᾳ εἶπεν ὁ Θεός· “ἰδοὺ ἔχω δώσει ὑπό τὴν κυριότητά σας καὶ εἰς ἐξυπηρέτησίν σας ὅλα τὰ εἴδη τοῦ χόρτου, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἐν ἑαυτοῖς σπέρματα καί εἶναι ἁπλωμένα εἰς ὁλόκληρον τὴν γῆν, καὶ κάθε δένδρον, τὸ ὁποῖον φέρει καρπόν πρὸς τροφήν σας καὶ σπέρμα πρὸς πολλαπλασιασμόν καὶ διαιώνισίν του. Ὅλα αὐτά, χόρτα τῆς γῆς καὶ καρποί τῶν δένδρων, θὰ εἶναι εἰς διατροφήν σας.
Γεν. 1,30 καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς καὶ πᾶσι τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ παντὶ ἑρπετῷ ἕρποντι ἐπὶ τῆς γῆς, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ ψυχὴν ζωῆς, καὶ πάντα χόρτον χλωρὸν εἰς βρῶσιν. καὶ ἐγένετο οὕτως.
Γεν. 1,30 Σᾶς δίδω ἐπίσης κυριότητα ἐπί ὅλων τῶν θηρίων τῆς γῆς, ἐπί ὅλων τῶν πτηνῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπί ὅλων τῶν ἑρπετῶν, ποὺ σύρονται εἰς τὴν γῆν· εἰς ὅλας αὐτὰς τὰς ζώσας ὑπάρξεις δίδω ἐπίσης ὡς τροφήν τὸ χλωρόν χόρτον τῆς γῆς”. Καὶ ἔγινεν ὅπως ὁ Θεός διέταξε.
Γεν. 1,31 καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ πάντα, ὅσα ἐποίησε, καὶ ἰδοὺ καλὰ λίαν. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα ἕκτη.
Γεν. 1,31 Καί ἐπεθεώρησεν ὁ παντογνώστης Θεός ὅλα ὅσα ἐδημιούργησε, καί εἶδεν ὅτι τά πάντα ἦσαν ἐξαιρετικῶς καλά, τό καθένα μέ τόν σκοπόν καί τήν χρησιμότητά του. Καὶ ἔγινεν ἑσπέρα, ἔγινε πρωί καί συνεπληρώθη ἡ ἕκτη ἡμέρα τῆς δημιουργίας.
Γεν. 2,1 Καὶ συνετελέσθησαν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ καὶ πᾶς ὁ κόσμος αὐτῶν.
Γεν. 2,1 Οὕτω δὲ ἐτελείωσεν ἡ δημιουργία τοῦ σύμπαντος, τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, καὶ ὅλος αὐτῶν ὁ στολισμός, ἡ ἁρμονία καὶ ἡ λαμπρότης.
Γεν. 2,2 καὶ συνετέλεσεν ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἃ ἐποίησε, καὶ κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε.
Γεν. 2,2 Κατὰ τὴν ἕκτην ἡμέραν ἐτελείωσεν ὁ Θεὸς τὰ ἔργα αὐτοῦ, ὅσα ἔκαμε, καὶ ἀνεπαύθη κατὰ τὴν ἑβδόμην ἡμέραν ἀπὸ ὅλα τὰ ἔργα αὐτοῦ, τὰ ὁποῖα ἐδημιούργησεν ἐκ τοῦ μηδενὸς καὶ ἐμορφοποίησεν.
Γεν. 2,3 καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν· ὅτι ἐν αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἤρξατο ὁ Θεὸς ποιῆσαι.
Γεν. 2,3 Εὐλόγησε δὲ ὁ Θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην, ἡγίασεν αὐτὴν καὶ ὡς ἁγίαν τὴν ὥρισε, διότι κατ' αὐτὴν κατέπαυσε τὴν δημιουργίαν του καὶ ἀνεπαύθη μετὰ τὴν δημιουργίαν τῶν ἔργων, τὰ ὁποῖα ἀπὸ τῆς πρώτης ἡμέρας ἤρχισε νὰ δημιουργῇ.
Γεν. 2,4 Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὅτε ἐγένετο· ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν
Γεν. 2,4 Αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστορία τῆς δημιουργίας τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅταν αὐτὰ ἐτελείωσαν καὶ ὡλοκληρώθησαν. Αὐτὴ εἶναι ἡ δημιουργία τοῦ σύμπαντος, ὅταν ὁ ἀπειροτέλειος Θεὸς ἐδημιούργησεν ἐκ τοῦ μηδενὸς τὸ σύμπαν, τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
Γεν. 2,5 καὶ πᾶν χλωρὸν ἀγροῦ πρὸ τοῦ γενέσθαι ἐπὶ τῆς γῆς καὶ πάντα χόρτον ἀγροῦ πρὸ τοῦ ἀνατεῖλαι· οὐ γὰρ ἔβρεξεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἄνθρωπος οὐκ ἦν ἐργάζεσθαι αὐτήν·
Γεν. 2,5 Δὲν ὑπῆρχον ὅμως ἀκόμη χλόη καὶ θάμνοι τῶν ἀγρῶν καὶ δὲν εἶχον βλαστήσει φυτὰ τοῦ ἀγροῦ. Διότι δὲν εἶχεν ἀποστείλει βροχὰς ὁ Θεὸς εἰς τὴν γῆν καὶ δὲν ὑπῆρχεν ἄνθρωπος νὰ ἐργάζεται καὶ νὰ καλλιεργῇ τοὺς ἀγρούς.
Γεν. 2,6 πηγὴ δὲ ἀνέβαινεν ἐκ τῆς γῆς καὶ ἐπότιζε πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.
Γεν. 2,6 Ἀνέβλυζαν δὲ πηγαὶ καὶ ἐπότιζαν μὲ τὰ ὕδατά των ὅλην τὴν ἐπιφάνειαν τῆς ξηρᾶς.
Γεν. 2,7 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν.
Γεν. 2,7 Ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον μὲ χῶμα ἀπὸ τὴν γῆν (χοϊκὸν) καὶ ἐνεφύσησεν στὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνεῦμα ζῶν, τὴν ἀθάνατον ψυχήν• ἔτσι δὲ ἔγινεν ὁ ἄνθρωπος ζῶσα ὑλικοπνευματικὴ ὕπαρξις.
Γεν. 2,8 Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον ἐν Ἐδὲμ κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἔθετο ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε.
Γεν. 2,8 Διέταξε δὲ ὁ Θεὸς καὶ ἐφύτρωσε καὶ ἐβλάστησεν εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ἐδὲμ πρὸς ἀνατολὰς κῆπος, ὁ παράδεισος, καὶ ἐκεῖ ἐτοποθέτησε τὸν ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον ἔπλασε.
Γεν. 2,9 καὶ ἐξανέτειλεν ὁ Θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πᾶν ξύλον ὡραῖον εἰς ὅρασιν καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν καὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου καὶ τὸ ξύλον τοῦ εἰδέναι γνωστὸν καλοῦ καὶ πονηροῦ.
Γεν. 2,9 Ἔκαμε δὲ ὁ Θεὸς νὰ βλαστήσουν ἀπὸ τὴν γῆν ὅλα τὰ εἴδη τῶν δένδρων, τὰ ὁποῖα εἶναι ὡραῖα εἰς τὴν ὅρασιν, εὐχάριστα εἰς τὴν γεῦσιν καὶ θρεπτικά, καθὼς ἐπίσης διέταξε καὶ ἐφύτρωσε τὸ δένδρον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου καὶ τὸ δένδρον τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ.
Γεν. 2,10 ποταμὸς δὲ ἐκπορεύεται ἐξ Ἐδὲμ ποτίζειν τὸν παράδεισον· ἐκεῖθεν ἀφορίζεται εἰς τέσσαρας ἀρχάς.
Γεν. 2,10 Ποταμὸς δὲ πηγάζει καὶ ἁπλώνεται ἀπὸ τὴν Ἐδέμ, ὥστε νὰ ποτίζῃ τὸν παράδεισον. Ἀπὸ ἐκεῖ δὲ ἐξέρχεται καὶ διαχωρίζεται εἰς τέσσαρας κατευθύνσεις.
Γεν. 2,11 ὄνομα τῷ ἑνὶ Φισῶν· οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Εὐιλάτ, ἐκεῖ οὗ ἐστι τὸ χρυσίον·
Γεν. 2,11 Τὸ ὄνομα τοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων αὐτῶν ποταμῶν εἶναι Φισῶν. Αὐτὸς περικυκλώνει καὶ ποτίζει ὅλην τὴν περιοχὴν Εὐϊλάτ, ὅπου ὑπάρχει ὁ χρυσός.
Γεν. 2,12 τὸ δὲ χρυσίον τῆς γῆς ἐκείνης καλόν· καὶ ἐκεῖ ἐστιν ὁ ἄνθραξ καὶ ὁ λίθος ὁ πράσινος.
Γεν. 2,12 Ὁ χρυσός τῆς χώρας ἐκείνης εἶναι ἁγνὸς καὶ πολύτιμος. Εἰς τὴν χώραν αὐτὴν ἐπίσης ὑπάρχουν καὶ δύο ἄλλοι πολύτιμοι λίθοι, ὁ ἀπαστράπτων ἄνθραξ καὶ ὁ πράσινος λίθος.
Γεν. 2,13 καὶ ὄνομα τῷ ποταμῷ τῷ δευτέρῳ Γεῶν· οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Αἰθιοπίας.
Γεν. 2,13 Τὸ ὄνομα τοῦ δευτέρου ποταμοῦ εἶναι Γεῶν• αὐτὸς διαρρέει ὅλην τὴν γῆν τῆς Αἰθιοπίας.
Γεν. 2,14 καὶ ὁ ποταμὸς ὁ τρίτος Τίγρις· οὗτος ὁ προπορευόμενος κατέναντι Ἀσσυρίων. ὁ δὲ ποταμὸς ὁ τέταρτος Εὐφράτης.
Γεν. 2,14 Καὶ ὁ ποταμὸς ὁ τρίτος εἶναι ὁ Τίγρις• αὐτὸς διέρχεται ἐμπρὸς ἀπὸ τὴν χώραν τῶν Ἀσσυρίων. Ὁ δὲ τέταρτος ποταμὸς εἶναι ὁ Εὐφράτης.
Γεν. 2,15 Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν.
Γεν. 2,15 Ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον ἐδημιούργησε, καὶ ἔθεσεν αὐτὸν στὸν παράδεισον τῆς χαρᾶς καὶ τῆς τέρψεως, διὰ νὰ ἐργάζεται εἰς αὐτὸν καὶ νὰ τὸν φυλάσσῃ.
Γεν. 2,16 καὶ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Ἀδὰμ λέγων· ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βαι αὐτὸνγῇ,
Γεν. 2,16 Ἔδωσε δὲ ἐντολὴν Κύριος ὁ Θεὸς στὸν Ἀδὰμ λέγων• “ἀπὸ ὅλα τὰ καρποφόρα δένδρα ποὺ ὑπάρχουν στὸν παράδεισον, σᾶς δίδω τὸ δικαίωμα νὰ τρώγετε.
Γεν. 2,17 ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε.
Γεν. 2,17 Ἀπὸ τὸ δένδρον ὅμως τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ κακοῦ δὲν πρέπει ποτὲ νὰ φάγετε ἀπὸ αὐτό. Κατὰ δὲ τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ φάγετε ἀπὸ τὸν καρπόν του, θὰ χάσετε τὸ δικαίωμα τῆς ἀθανασίας, θὰ ἀποθάνετε σωματικῶς καὶ θὰ χωρισθῆτε ἀπὸ ἐμέ, ποὺ σᾶς ἔδωσα τὴν ζωήν”.
Γεν. 2,18 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν.
Γεν. 2,18 Ὁ δὲ Τριαδικὸς Θεὸς εἶπε καθ' ἑαυτόν• “δὲν εἶναι καλὸν νὰ μείνη μόνος του ὁ ἄνθρωπος. Ἂς δημιουργήσωμεν πρὸς χάριν αὐτοῦ βοηθόν του, πλάσμα ὅμοιον μὲ αὐτόν”.
Γεν. 2,19 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ καὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἤγαγεν αὐτὰ πρὸς τὸν Ἀδάμ, ἰδεῖν τί καλέσει αὐτά. καὶ πᾶν ὃ ἐὰν ἐκάλεσεν αὐτὸ Ἀδὰμ ψυχὴν ζῶσαν, τοῦτο ὄνομα αὐτῷ.
Γεν. 2,19 Πρὶν ὅμως δημιουργήση ὁ Θεὸς τὴν βοηθὸν τοῦ Ἀδάμ, τὴν Εὔαν, ὠδήγησεν ἐνώπιον τοῦ Ἀδὰμ ὅλα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ καὶ ὅλα τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ, τὰ ὁποῖα ἐδημιούργησε, διὰ νὰ ἴδῃ αὐτὰ ὁ Ἀδὰμ καὶ νὰ τοὺς δώση τὸ κατάλληλον ὄνομα. Καὶ τὸ ὄνομα, τὸ ὁποῖον θὰ ἔδιδεν ὁ Ἀδὰμ στὸ καθένα ἀπὸ αὐτά, τοῦτο τὸ ὄνομα καὶ θὰ ἔμενεν εἰς αὐτό.
Γεν. 2,20 καὶ ἐκάλεσεν Ἀδὰμ ὀνόματα πᾶσι τοῖς κτήνεσι καὶ πᾶσι τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ ἀγροῦ· τῷ δὲ Ἀδὰμ οὐχ εὑρέθη βοηθὸς ὅμοιος αὐτῷ.
Γεν. 2,20 Καὶ ὁ Ἀδάμ μὲ τὴν σοφίαν, τὴν κρίσιν καὶ τὴν γνῶσιν ποὺ εἶχεν, ἔδωσεν ὀνόματα εἰς ὅλα τὰ κτήνη καὶ εἰς ὅλα τὰ πτηνά τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰς ὅλα τὰ θηρία τῆς ὑπαίθρου. Κανένα ὅμως ἀπό τὰ ζῶα αὐτά δὲν εὑρέθη βοηθός ὅμοιος μὲ τὸν Ἀδάμ, ἄξιος καὶ εὐχάριστος εἰς αὐτόν.
Γεν. 2,21 καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν Ἀδάμ, καὶ ὕπνωσε· καὶ ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ᾿ αὐτῆς.
Γεν. 2,21 Τότε ὁ Θεός, διὰ νὰ ἀναπληρώση τὴν ἔλλειψιν αὐτήν, ἔφερεν ἔκστασιν στὸν Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος καὶ ἐκοιμήθη βαθύτατα. Ἔλαβε τότε μίαν ἀπό τὰς πλευράς τοῦ Ἀδάμ καὶ συνεπλήρωσε διὰ σαρκός τὸ κενόν τῆς ἀναιρεθείσης αὐτῆς πλευρᾶς.
Γεν. 2,22 καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Θεὸς τὴν πλευράν, ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ Ἀδάμ, εἰς γυναῖκα καὶ ἤγαγεν αὐτὴν πρὸς τὸν Ἀδάμ.
Γεν. 2,22 Καὶ κατεσκεύασε καὶ ἐμορφοποίησε τὴν πλευράν, τὴν ὁποίαν ἔλαβεν ἀπό τὸν Ἀδάμ, εἰς γυναῖκα, τὴν ὁποίαν καὶ ἔφερε πρὸς αὐτόν.
Γεν. 2,23 καὶ εἶπεν Ἀδάμ· τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου· αὕτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη αὕτη·
Γεν. 2,23 Ὅταν δὲ ὁ Ἀδάμ ἐξύπνησε καὶ εἶδε τὴν γυναῖκα εἶπεν· “αὐτό εἶναι πλέον ὀστοῦν ἀπό τὰ ὀστᾶ μου καὶ σάρξ ἀπό τὴν σάρκα μου. Αὐτή θὰ ὀνομασθῇ γυνή (ἀνδρίς), διότι ἔγινεν ἀπό τὸν ἄνδρα αὐτῆς.
Γεν. 2,24 ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.
Γεν. 2,24 Ἕνεκα τοῦ στενοῦ τούτου συνδέσμου τοῦ ἀνδρός πρὸς τὴν γυναῖκα, στὸ μέλλον κάθε ἀνήρ θὰ ἀφήνῃ τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα του καὶ θὰ συνδέεται στενότατα μὲ τὴν γυναῖκα του, ὥστε οἱ δύο νὰ γίνουν πλέον μία σάρξ διὰ τῆς συζυγίας”.
Γεν. 2,25 καὶ ἦσαν οἱ δύο γυμνοί, ὅ τε Ἀδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ᾐσχύνοντο.
Γεν. 2,25 Ἧσαν δὲ καὶ οἱ δύο γυμνοί, ὁ Ἀδάμ καὶ ἡ γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ δὲν ἐντρέποντο ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, διότι ἦσαν ἁγνοί καὶ ἀθῶοι.
Γεν. 3,1 Ὁ δὲ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός. καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· τί ὅτι εἶπεν ὁ Θεός, οὐ μὴ φάγητε ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ παραδείσου;
Γεν. 3,1 Ὁ ὄφις ἦτο τὸ εὐφυέστερον καὶ ἐπινοητικώτερον ἀπό ὅλα τὰ ζῶα, τὰ ὁποῖα εἶχε δημιουργήσει Κύριος ὁ Θεός ἐπί τῆς γῆς. Ὁ ὄφις (ὁ διάβολος ὑπό μορφήν ὄφεως) ἠρώτησε τὴν Εὔαν καὶ τῆς εἶπε· “διατί ὁ Θεός ἀπηγόρευσε νὰ φάγετε ἀπό τοὺς καρπούς ὅλων τῶν δένδρων, ποὺ ὑπάρχουν στὸν παράδεισον;”
Γεν. 3,2 καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ τῷ ὄφει· ἀπὸ καρποῦ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου φαγούμεθα,
Γεν. 3,2 Ἡ Εὔα ἀπήντησεν στὸν ὄφιν· “ἀπό τοὺς καρπούς κάθε δένδρου τοῦ παραδείσου ἠμποροῦμεν νὰ φάγωμεν.
Γεν. 3,3 ἀπὸ δὲ τοῦ καρποῦ τοῦ ξύλου, ὅ ἐστιν ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου, εἶπεν ὁ Θεός, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ, οὐ δὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε.
Γεν. 3,3 Ἀπό τὸν καρπόν ὅμως τοῦ δένδρου, ποὺ ὑπάρχει ἐν τῷ μέσῳ τοῦ παραδείσου, ἔδωσεν ἐντολήν ὁ Θεός λέγων· δὲν θὰ φάγετε ἀπό τὸν καρπόν αὐτοῦ οὔτε καὶ θὰ ἐγγίσετε αὐτό, διὰ νὰ μὴ ἀποθάνετε”.
Γεν. 3,4 καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε·
Γεν. 3,4 Εἶπε δὲ τότε ὁ ὄφις πρὸς τὴν γυναῖκα· “δὲν θὰ ἀποθάνετε· κάθε ἄλλο.
Γεν. 3,5 ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν.
Γεν. 3,5 Σᾶς ἀπηγόρευσεν ὁ Θεός νὰ φάγετε ἀπό τὸ δένδρον αὐτό, διότι ἐγνώριζεν ὅτι κατά τὴν ἡμέραν, κατά τὴν ὁποίαν θὰ φάγετε, θὰ ἀνοιχθοῦν τὰ μάτια σας καὶ θὰ εἶσθε καὶ σεῖς σὰν θεοί, ὅμοιοι μὲ αὐτόν, γνωρίζοντες καλόν καὶ πονηρόν”.
Γεν. 3,6 καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι, καὶ λαβοῦσα ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς, καὶ ἔφαγον.
Γεν. 3,6 Τότε ἡ Εὔα παρετήρησε προσεκτικότερα τὸ ἀπηγορευμένον δένδρον, εἶδε τὸν καρπόν του ὡραῖον εἰς τὴν ὄψιν καὶ ἐσκέφθη ὅτι εὐχάριστον θὰ ἦτο νὰ δοκιμάσῃ αὐτόν. Καὶ λοιπόν ἔλαβεν ἀπό τὸν καρπόν τοῦ δένδρου αὐτοῦ, ἔφαγεν αὐτή, καὶ ἔδωσε καὶ στὸν ἄνδρα της, καὶ ἔτσι ἔφαγον καὶ οἱ δύο.
Γεν. 3,7 καὶ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν δύο, καὶ ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν, καὶ ἔῤῥαψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα.
Γεν. 3,7 Καὶ ἤνοιξαν τὰ μάτια τῶν δύο πρωτοπλάστων, ἐκατάλαβαν ὅτι ἦσαν γυμνοί σωματικῶς καὶ ψυχικῶς, ἐντράπηκαν τὴν γυμνότητά των καὶ ἔκοψαν φύλλα συκῆς, τὰ ἔρραψαν προχείρως καὶ μὲ αὐτά σὰν ποδιές ἐκάλυψαν τὴν γυμνότητά των.
Γεν. 3,8 Καὶ ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν, καὶ ἐκρύβησαν ὅ τε Ἀδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἐν μέσῳ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου.
Γεν. 3,8 Ὅταν δὲ κατά τὸ δειλινόν ἤκουσαν τὴν φωνήν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος περιπατοῦσεν στὸν παράδεισον, ἐκρύβησαν ὁ Ἀδάμ καὶ ἡ γυνή αὐτοῦ ἀπό φόβον καὶ ἐντροπήν ἀνάμεσα εἰς τὰ δένδρα τοῦ παραδείσου, διὰ νὰ μὴ ἀντικρύσουν τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ.
Γεν. 3,9 καὶ ἐκάλεσε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν Ἀδὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἀδάμ, ποῦ εἶ;
Γεν. 3,9 Ὁ Θεός προσεκάλεσε τὸν Ἀδάμ καὶ τοῦ εἶπε· “ Ἀδάμ, ποῦ εἶσαι;”
Γεν. 3,10 καὶ εἶπεν αὐτῷ· τῆς φωνῆς σου ἤκουσα περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ καὶ ἐφοβήθην, ὅτι γυμνός εἰμι, καὶ ἐκρύβην.
Γεν. 3,10 Ὁ δὲ Ἀδάμ ἀπήντησεν στὸν Θεόν· “ἤκουσα τὴν φωνήν σου, καθώς περιπατοῦσες στὸν παράδεισον, καὶ ἐφοβήθην νὰ παρουσιασθῶ ἐμπρός σου ἐπειδή εἶμαι γυμνός δι\' αὐτό καὶ ἔσπευσα νὰ κρυφθῶ”.
Γεν. 3,11 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός· τίς ἀνήγγειλέ σοι ὅτι γυμνὸς εἶ, εἰ μὴ ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες;
Γεν. 3,11 Ἠρώτησε δὲ ὁ Θεός αὐτόν· “ποῖος σοῦ ἀνήγγειλεν ὅτι εἶσαι γυμνός; Μήπως καἰ ἔφαγες ἀπό τὸ δένδρον, ἀπό τὸ ὁποῖον καὶ μόνον σοῦ ἀπηγόρευσα νὰ φάγῃς;”
Γεν. 3,12 καὶ εἶπεν ὁ Ἀδάμ· ἡ γυνή, ἣν ἔδωκας μετ᾿ ἐμοῦ, αὕτη μοι ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ ξύλου, καὶ ἔφαγον.
Γεν. 3,12 Ὁ Ἀδάμ ἔσπευσε νὰ δικαιολογηθῇ καὶ εἶπε· “αὐτή ἡ γυναῖκα, τὴν ὁποίαν σὺ μοῦ ἔδωκες ὡς σύντροφον καὶ βοηθόν μου, αὐτή μοῦ ἔδωσε ἀπό τὸν καρπόν τοῦ ἀπηγορευμένου δένδρου καὶ ἔφαγον”.
Γεν. 3,13 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῇ γυναικί· τί τοῦτο ἐποίησας; καὶ εἶπεν ἡ γυνή· ὁ ὄφις ἠπάτησέ με, καὶ ἔφαγον.
Γεν. 3,13 Εἶπε δὲ τότε Κύριος ὁ Θεός πρὸς τὴν γυναῖκα, τὴν Εὔαν· “διατί ἔκαμες αὐτό;” Ἡ Εὔα ἀπήντησεν· “ὁ ὄφις μὲ ἐξηπάτησε καὶ ἔφαγον”.
Γεν. 3,14 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου.
Γεν. 3,14 Εἶπε δὲ τότε Κύριος ὁ Θεός στὸν ὄφιν· “ἐπειδή διέπραξες αὐτήν τὴν δολιότητα, θὰ εἶσαι κατηραμένος σὺ ἀνάμεσα ἀπό ὅλα τὰ κτήνη καὶ ὅλα τὰ θηρία, ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὴν γῆν. Θὰ σύρεσαι στὸ χῶμα μὲ τὸ στῆθος καὶ τὴν κοιλίαν καὶ χῶμα θὰ τρώγῃς ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου.
Γεν. 3,15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν.
Γεν. 3,15 Θὰ θέσω δὲ ἄσβεστον ἐχθρότητα μεταξύ σοῦ καὶ τῆς γυναικός, μεταξύ τῶν ἀπογόνων σου καὶ τῶν ἀπογόνων αὐτῆς. Ἕνας δὲ ἀπόγονος τῆς γυναικός μόνης, αὐτός θὰ σοῦ συντρίψῃ τὴν κεφαλήν καὶ σὺ θὰ κεντήσῃς αὐτοῦ τὴν πτέρναν”.
Γεν. 3,16 καὶ τῇ γυναικὶ εἶπε· πληθύνων πληθυνῶ τὰς λύπας σου καὶ τὸν στεναγμόν σου· ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα, καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει.
Γεν. 3,16 Πρὸς δὲ τὴν γυναῖκα εἶπε· “θὰ πολλαπλασιάσω εἰς πλῆθος πολύ τὰς λύπας σου, τὰς θλίψεις καὶ τοὺς στεναγμούς σου. Μὲ πόνους θὰ γεννᾶς τὰ τέκνα σου, θὰ ἐξαρτᾶσαι δὲ πάντοτε ἀπό τὸν ἄνδρα σου καἰ αὐτός θὰ εἶναι κύριός σου”.
Γεν. 3,17 τῷ δὲ Ἀδὰμ εἶπεν· ὅτι ἤκουσας τῆς φωνῆς τῆς γυναικός σου καὶ ἔφαγες ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες, ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φαγῇ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου·
Γεν. 3,17 Εἰς δὲ τὸν Ἀδάμ εἶπεν· “ἐπειδή ἤκουσες τὴν κακήν συμβουλήν τῆς γυναικός σου καὶ ἔφαγες ἀπό τὸν καρπόν τοῦ δένδρου, ἐκ τοῦ ὁποίου καὶ μόνου ἐγώ σοῦ ἔδωσα τὴν ἐντολήν νὰ μὴ φάγῃς, θὰ εἶναι κατηραμένη ἡ γῆ εἰς τὰ ἔργα σου. Μὲ λύπην καὶ κόπον θὰ κερδίζῃς τὴν τροφήν σου ἀπό τὴν γῆν ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου.
Γεν. 3,18 ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, καὶ φαγῇ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ.
Γεν. 3,18 Ἀκάθια καὶ τριβόλια θὰ σοῦ φυτρώνῃ ἡ γῆ καὶ θὰ τρέφεσαι μὲ τὰ χόρτα τοῦ ἀγροῦ.
Γεν. 3,19 ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου, ἕως τοῦ ἀποστρέψαι σε εἰς γὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθης, ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ·
Γεν. 3,19 Καθ\' ὅλον τὸ διάστημα τῆς ζωῆς σου μὲ τὸν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου σου θὰ τρώγῃς τὸν ἄρτον σου, μέχρις ὅτου ἀποθάνῃς καὶ ἐπιστρέψῃ τὸ σῶμα σου εἰς τὴν γῆν, ἀπό τὴν ὁποίαν καἰ ἔχει πλασθῇ· διότι χῶμα εἶναι τὸ σῶμα σου, στὸ χῶμα θὰ καταλήξῃ καὶ χῶμα πάλιν θὰ γίνῃ”.
Γεν. 3,20 καὶ ἐκάλεσεν Ἀδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων.
Γεν. 3,20 Ὠνόμασε τότε ὁ Ἀδάμ τὴν γυναῖκα του Ζωήν, διότι αὐτή θὰ ἦτο ἡ μητέρα ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς γῆς.
Γεν. 3,21 Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Ἀδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς.
Γεν. 3,21 Ὁ δὲ πανάγαθος Θεός, διὰ νὰ προφυλάξῃ τὸν Ἀδάμ καὶ τὴν γυναῖκα του ἀπό τὰς καιρικάς μεταβολάς, κατεσκεύασε δι\' αὐτούς χιτῶνας δερματίνους, μὲ τοὺς ὁποίους καὶ τοὺς ἐνέδυσεν.
Γεν. 3,22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ Ἀδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα.
Γεν. 3,22 Εἶπε δὲ τότε ὁ Τριαδικός Θεός· “ἰδού ὁ Ἀδάμ ἔγινε πλέον σὰν ἕνας ἀπό ἡμᾶς μὲ τὴν ἱκανότητα νὰ γνωρίζῃ καλόν καὶ κακόν! Καὶ τώρα μήπως τυχόν καὶ ἁπλώσῃ τὸ χέρι του καὶ πάρῃ καὶ φάγῃ ἀπό τὸν καρπόν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ γίνῃ αὐτός καἰ τὸ κακόν ἀθάνατον, πρέπει νὰ ἐκδιωχθῇ ἀπό τὸν παράδεισον”.
Γεν. 3,23 καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη.
Γεν. 3,23 Καἰ ἔδιωξεν ὁ Θεός τὸν Ἀδάμ ἀπό τὸν παράδεισον τῆς χαρᾶς καὶ τῆς τέρψεως, διὰ νὰ ἐργάζεται μετά κόπου τὴν γῆν, ἀπό τὸ χῶμα τῆς ὁποίας εἶχε πλασθῇ τὸ σῶμα του.
Γεν. 3,24 καὶ ἐξέβαλε τὸν Ἀδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.
Γεν. 3,24 Ἔβγαλε τὸν Ἀδάμ καὶ τὸν ἔφερε νὰ κατοικήσῃ ἀπέναντι ἀπό τὸν παράδεισον τῆς χαρᾶς καὶ τῆς τέρψεως. Διέταξε δὲ τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν, τὴν συστρεφομένην, νὰ φυλάσσουν τὴν ὁδόν, ἡ ὁποία ὡδηγοῦσε πρὸς τὸ δένδρον τῆς ζωῆς.
Γεν. 4,1 Ἀδὰμ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ.
Γεν. 4,1 Ὁ Ἀδάμ ἐγνώρισεν ὡς σύζυγον τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τὴν Εὔαν, ἡ ὁποία ἔμεινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησε τὸν Κάϊν. Γεμάτη δὲ χαράν ἀνεφώνησε· “μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ ἐγέννησα ἄνθρωπον” !
Γεν. 4,2 καὶ προσέθηκε τεκεῖν τὸ ἀδελφὸν αὐτοῦ, τὸν Ἄβελ. καὶ ἐγένετο Ἄβελ ποιμὴν προβάτων, Κάϊν δὲ ἦν ἐργαζόμενος τὴν γῆν.
Γεν. 4,2 Ἔπειτα δὲ ἀπό τὸν Κάϊν ἐγέννησεν ἡ Εὔα τὸν ἀδελφόν του Ἄβελ. Ὁ Ἄβελ ἦτο ποιμήν προβάτων, ὁ δὲ Κάϊν ἦτο γεωργός, καλλιεργῶν τὴν γῆν.
Γεν. 4,3 καὶ ἐγένετο μεθ᾿ ἡμέρας ἤνεγκε Κάϊν ἀπὸ τῶν καρπῶν τῆς γῆς θυσίαν τῷ Κυρίῳ,
Γεν. 4,3 Μετά τινα χρόνον ὁ Κάϊν προσέφερε θυσίαν στὸν Θεόν ἀπό τοὺς καρπούς τῶν ἀγρῶν του.
Γεν. 4,4 καὶ Ἄβελ ἤνεγκε καὶ αὐτὸς ἀπὸ τῶν πρωτοτόκων τῶν προβάτων αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τῶν στεάτων αὐτῶν. καὶ ἐπεῖδεν ὁ Θεὸς ἐπί Ἄβελ καὶ ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτοῦ,
Γεν. 4,4 Ὁ δὲ Ἄβελ προσέφερε καὶ αὐτός θυσίαν ἀπό τὰ πρωτότοκα τῶν προβάτων του καὶ μάλιστα ἀπό τὰ πλέον εὐτραφῆ καὶ παχέα. Ὁ δὲ Θεός εἶδε μὲ εὐμένειαν τὸν Ἄβελ καὶ τὰ δῶρα του.
Γεν. 4,5 ἐπὶ δὲ Κάϊν καὶ ἐπὶ ταῖς θυσίαις αὐτοῦ οὐ προσέσχε. καὶ ἐλυπήθη Κάϊν λίαν, καὶ συνέπεσε τῷ προσώπῳ αὐτοῦ.
Γεν. 4,5 Εἰς τὸν Κάϊν ὅμως καὶ τὴν θυσίαν του δὲν ἔδωσε καμμίαν προσοχήν. Ἕνεκα τούτου ὁ Κάϊν ἐδυσφόρησε πάρα πολύ καὶ ἐσκυθρώπασε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ.
Γεν. 4,6 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Κάϊν· ἵνα τί περίλυπος ἐγένου, καὶ ἵνα τί συνέπεσε τὸ πρόσωπόν σου;
Γεν. 4,6 Ἠρώτησε Κύριος ὁ Θεός τὸν Κάϊν· “διατί ἔγινες περίλυπος καὶ κατέβασες ὀργισμένος τὰ μοῦτρα σου;
Γεν. 4,7 οὐκ ἐὰν ὀρθῶς προσενέγκῃς, ὀρθῶς δὲ μὴ διέλῃς, ἥμαρτες; ἡσύχασον· πρὸς σὲ ἡ ἀποστροφὴ αὐτοῦ, καὶ σὺ ἄρξεις αὐτοῦ.
Γεν. 4,7 Δὲν γνωρίζεις ὅτι ἐάν προσφέρῃς δῶρα ὡς θυσίαν στὸν ἀληθινόν Θεόν, δὲν ἐκλέξῃς ὅμως τὰ καλά δῶρα εἰς ἔνδειξιν εὐλαβείας, ἁμαρτάνεις ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Ἀλλά ἡσύχασε· τὸ κακόν εἶναι εἰς τὴν ἐξουσίαν σου καὶ δύνασαι ἄν θέλῃς νὰ τὸ νικήσῃς”.
Γεν. 4,8 καὶ εἶπε Κάϊν πρὸς Ἄβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· διέλθωμεν εἰς τὸ πεδίον. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐν τῷ πεδίῳ, ἀνέστη Κάϊν ἐπὶ Ἄβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτόν.
Γεν. 4,8 Σκυθρωπός καὶ φθονερός ὁ Κάϊν εἶπε στὸν ἀδελφόν του τὸν Ἄβελ “ἄς περάσωμεν εἰς τὴν πεδιάδα”. Ὅταν δὲ ἔφθασαν εἰς τὴν πεδιάδα, ὁ Κάϊν ἐπετέθη αἰφνιδίως καὶ μὲ ὁρμήν ἐναντίον τοῦ Ἄβελ, τοῦ ἀδελφοῦ του, καὶ τὸν ἐφόνευσεν.
Γεν. 4,9 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Κάϊν· ποῦ ἔστιν Ἄβελ ὁ ἀδελφός σου; καὶ εἶπεν· οὐ γινώσκω· μὴ φύλαξ τοῦ ἀδελφοῦ μου εἰμὶ ἐγώ;
Γεν. 4,9 Ὁ Κύριος καὶ Θεός ἠρώτησε τὸν Κάϊν· “ποῦ εἶναι ὁ ἀδελφός σου ὁ Ἄβελ;” Καὶ ἐκεῖνος ἀπήντησε· “δὲν γνωρίζω· μήπως ἐγώ εἶμαι φύλακας τοῦ ἀδελφοῦ μου;”
Γεν. 4,10 καί εἶπε Κύριος· τί πεποίηκας; φωνὴ αἵματος τοῦ ἀδελφοῦ σου βοᾷ πρός με ἐκ τῆς γῆς.
Γεν. 4,10 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος· “τὶ εἶναι αὐτό ποὺ ἔκαμες; Ἡ φωνή τοῦ αἵματος τοῦ φονευθέντος ἀδελφοῦ σου ὑψώνεται ἀπό τὴν γῆν στὸν οὐρανόν πρὸς ἐμέ καὶ βοᾷ ζητοῦσα τὴν τιμωρίαν σου.
Γεν. 4,11 καὶ νῦν ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ τῆς γῆς, ἣ ἔχανε τὸ στόμα αὐτῆς δέξασθαι τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐκ τῆς χειρός σου·
Γεν. 4,11 Καὶ τώρα θὰ εἶσαι σὺ κατηραμένος καὶ σὰν ξένος ἀπό τὴν γῆν αὐτήν, ἡ ὁποία ἤνοιξε τὸ στόμα της καὶ κατέπιε τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὸν ὁποῖον σὺ μὲ τὸ ἐγκληματικόν σου χέρι ἐφόνευσες.
Γεν. 4,12 ὅτε ἐργᾷ τὴν γῆν, καὶ οὐ προσθήσει τὴν ἰσχὺν αὐτῆς δοῦναί σοι· στένων καὶ τρέμων ἔσῃ ἐπὶ τῆς γῆς.
Γεν. 4,12 Ὅταν ἐργάζεσαι καὶ καλλιεργῇς τὴν γῆν αὐτήν, δὲν θὰ παρέχῃ τὴν δύναμίν της νὰ ἀποδώσῃ εἰς σὲ τοὺς καρπούς της. Σὺ δὲ θὰ εὑρίσκεσαι συνεχῶς εἰς κατάστασιν στεναγμῶν καὶ τρόμων, καὶ σὰν καταδιωκόμενος θὰ περιπλανᾶσαι ἐπάνω εἰς τὴν γῆν αὐτήν”.
Γεν. 4,13 καὶ εἶπε Κάϊν πρὸς Κύριον τὸν Θεόν· μείζων ἡ αἰτία μου τοῦ ἀφεθῆναί με·
Γεν. 4,13 Ἔκραξε τότε ὁ Κάϊν ἀπηλπισμένος καὶ ἀναστατωμένος πρὸς τὸν Θεόν· “τὸ ἔγκλημα καὶ ἡ ἐνοχή μου εἶναι μεγαλυτέρα ἀπό τὴν θείαν συγγνώμην.
Γεν. 4,14 εἰ ἐκβάλλεις με σήμερον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου κρυβήσομαι, καὶ ἔσομαι στένων καὶ τρέμων ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔσται πᾶς ὁ εὑρίσκων με, ἀποκτενεῖ με.
Γεν. 4,14 Ἐάν ὅμως μὲ διώξῃς ἀπό τὴν περιοχήν αὐτήν, ὅπου σήμερον εὑρίσκομαι, καὶ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπό ἐμέ καὶ θὰ εἶμαι σὰν κρυμμένος ἀπό τὴν θείαν σου παρουσίαν, θὰ περιφέρωμαι στενάζων καὶ τρέμων εἰς τὴν γῆν, καὶ τότε ὁ πρῶτος τυχών, ποὺ θὰ μὲ συναντήσῃ, θὰ μὲ φονεύσῃ”.
Γεν. 4,15 καὶ εἶπεν αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός· οὐχ οὕτως, πᾶς ὁ ἀποκτείνας Κάϊν ἑπτὰ ἐκδικούμενα παραλύσει. καὶ ἔθετο Κύριος ὁ Θεὸς σημεῖον τῷ Κάϊν τοῦ μὴ ἀνελεῖν αὐτὸν πάντα τὸν εὑρίσκοντα αὐτόν.
Γεν. 4,15 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτόν ὁ Θεός· “δὲν θὰ συμβῇ κάτι τέτοιο· διότι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θὰ φονεύσῃ τὸν Κάϊν, θὰ ἐπισύρῃ ἐναντίον του πολύ περισσοτέρας τιμωρίας καὶ θὰ παραλύσῃ κάτω ἀπό τὸ βάρος αὐτῶν”. Ἔθεσε δὲ ὁ Θεός κάποιο σημάδι στὸν Κάϊν, ὥστε κανείς ἀπό ὅσους θὰ τὸν συναντοῦσαν, νὰ μὴ τὸν φονεύσῃ.
Γεν. 4,16 ἐξῆλθε δὲ Κάϊν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι Ἐδέμ.
Γεν. 4,16 Ἔφυγε δὲ τότε ὁ Κάϊν ἀπό τὴν περιοχήν, εἰς τὴν ὁποίαν μέχρι τότε εὑρίσκετο καὶ εἶχε τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ, καὶ κατώκησεν εἰς τὴν χώραν Ναίδ, ἡ ὁποία εὑρίσκετο ἀπέναντι ἀπό τὴν Ἐδέμ.
Γεν. 4,17 Καὶ ἔγνω Κάϊν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Ἐνώχ. καὶ ἦν οἰκοδομῶν πόλιν καὶ ἐπωνόμασε τὴν πόλιν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, Ἐνώχ.
Γεν. 4,17 Ὁ Κάϊν ἐγνώρισε τότε τὴν σύζυγόν του, ἡ ὁποία ἔμεινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησε τὸν Ἐνώχ. Ἔκτισε δὲ ὁ Κάϊν μίαν πόλιν καὶ ὠνόμασεν αὐτήν μὲ τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ του, Ἐνώχ.
Γεν. 4,18 ἐγεννήθη δὲ τῷ Ἐνὼχ Γαϊδάδ, καὶ Γαϊδὰδ ἐγέννησε τὸν Μαλελεήλ, καὶ Μαλελεὴλ ἐγέννησε τὸν Μαθουσάλα, καὶ Μαθουσάλα ἐγέννησε τὸν Λάμεχ.
Γεν. 4,18 Ἀπό δὲ τὸν Ἐνώχ ἐγεννήθη ὁ Γαϊδάδ. Ὁ Γαϊδάδ ἐγέννησε τὸν Μαλελεήλ, ὁ δὲ Μαλελεήλ ἐγέννησε τὸν Μαθουσάλα, καὶ ὁ Μαθουσάλα ἐγέννησε τὸν Λάμεχ.
Γεν. 4,19 καὶ ἔλαβεν ἑαυτῷ Λάμεχ δύο γυναῖκας, ὄνομα τῇ μιᾷ Ἀδά, καὶ ὄνομα τῇ δευτέρᾳ Σελλά.
Γεν. 4,19 Ἔλαβε δὲ ὁ Λάμεχ δύο συγχρόνως συζύγους. Ἡ μία ὠνομάζετο Ἀδά καὶ ἡ δευτέρα Σελλά.
Γεν. 4,20 καὶ ἔτεκεν Ἀδὰ τὸν Ἰωβήλ· οὗτος ἦν πατὴρ οἰκούντων ἐν σκηναῖς κτηνοτροὑφων.
Γεν. 4,20 Ἡ Ἀδά ἐγέννησε τὸν Ἰωβήλ. Αὐτός ἦτο γενάρχης τῶν κτηνοτρόφων, οἱ ὁποῖοι περιφερόμενοι ἀνά τὰς διαφόρους βοσκησίμους περιοχάς δὲν εἶχον μόνιμον οἰκίαν, ἀλλά ἐζοῦσαν εἰς σκηνάς.
Γεν. 4,21 καὶ ὄνομα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ Ἰουβάλ· οὗτος ἦν ὁ καταδείξας ψαλτήριον καὶ κιθάραν.
Γεν. 4,21 Ἀδελφός τοῦ Ἰωβὴλ ἦτο ὁ Ἰουβάλ. Αὐτὸς ἦτο συνθέτης ὕμνων καὶ διδάσκαλος τῆς μουσικῆς.
Γεν. 4,22 Σελλὰ δὲ καὶ αὐτὴ ἔτεκε τὸν Θόβελ, καὶ ἦν σφυροκόπος χαλκεὺς χαλκοῦ καὶ σιδήρου· ἀδελφὴ δὲ Θόβελ Νοεμά.
Γεν. 4,22 Ἡ Σελλὰ ἐγέννησε καὶ αὐτὴ τὸν Θόβελ, ὁ ὁποῖος κατειργάζετο τὸν χαλκὸν καὶ τὸν σίδηρον καὶ κατεσκεύαζεν ἐργαλεῖα. Ἀδελφὴ δὲ τοῦ Θοβελ ἦτο ἡ Νοεμά.
Γεν. 4,23 εἶπε δὲ Λάμεχ ταῖς ἑαυτοῦ γυναιξίν· Ἀδὰ καὶ Σελλά, ἀκούσατέ μου τῆς φωνῆς, γυναῖκες Λάμεχ, ἐνωτίσασθέ μου τοὺς λόγους, ὅτι ἄνδρα ἀπέκτεινα εἰς τραῦμα ἐμοὶ καὶ νεανίσκον εἰς μώλωπα ἐμοί·
Γεν. 4,23 Ὁ δὲ Λαμεχ καυχώμενος διὰ τὴν ἀγριότητά του, εἶπεν εἰς τὰς γυναῖκας του· “Ἀδὰ καὶ Σελλά, ἀκούσατε τὴν φωνὴν μου· γυναῖκες Λάμεχ ἀνοίξατε τὰ αὐτιὰ σας διὰ νὰ ἀκούσετε τοὺς λόγους μου· ἐφόνευσα ἕνα ἄνδρα, διότι μὲ ἐπλήγωσε, καὶ ἕνα νεανίαν διότι μὲ ἐτραυμάτισε.
Γεν. 4,24 ὅτι ἑπτάκις ἐκδεδίκηται ἐκ Κάϊν, ἐκ δὲ Λάμεχ ἑβδομηκοντάκις ἑπτά.
Γεν. 4,24 Ἑπτὰ φορὰς ἐτιμωρήθη ὁ Κάϊν διὰ τὸν φόνον τοῦ ἀδελφοῦ του, ἑβδομήκοντα φορὰς ἑπτὰ θὰ τιμωρῶ ἐγὼ ὁ Λάμεχ ἐκεῖνον, ποὺ θὰ τολμήση νὰ μὲ θίξῃ”.
Γεν. 4,25 Ἔγνω δὲ Ἀδὰμ Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν υἱόν, καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σήθ, λέγουσα· ἐξανέστησε γάρ μοι ὁ Θεὸς σπέρμα ἕτερον ἀντὶ Ἄβελ, ὃν ἀπέκτεινε Κάϊν.
Γεν. 4,25 Ὁ δὲ Ἀδὰμ ἐγνώρισε πάλιν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, ἡ ὁποία ἔμεινεν ἔγκυος καὶ ἐγέννησεν υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασε Σὴθ λέγουσα· “ὁ Θεός μοῦ ἔδωσε ἄλλο παιδὶ ἀντὶ τοῦ Ἄβελ, τὸν ὁποῖον ἐφόνευσεν ὁ Κάϊν”.
Γεν. 4 ,26 καὶ τῷ Σὴθ ἐγένετο υἱός, ἐπωνόμασε δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐνώς· οὗτος ἤλπισεν ἐπικαλεῖσθα τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ.
Γεν. 4 ,26 Ὁ δὲ Σὴθ ἀπέκτησεν υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασεν Ἐνώς. Αὐτὸς δὲ ὁ Ἐνώς ἐπίστευεν καὶ ἤλπιζεν στὸν Θεόν, ἐλάτρευε καὶ ἐπεκαλεῖτο πάντοτε τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ.
Γεν. 5,1 Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως ἀνθρώπων· ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν Ἀδάμ, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν·
Γεν. 5,1 Αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστορία τῆς δημιουργίας τῶν πρώτων ἀνθρώπων, ὅταν ὁ Θεὸς ἐδημιούργησε τὸν Ἀδάμ. Ἐδημιούργησεν αὐτὸν κατ\' εἰκόνα Θεοῦ.
Γεν. 5,2 ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς καὶ εὐλόγησεν αὐτούς· καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἀδάμ, ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν αὐτούς·
Γεν. 5,2 Ἀπ\' ἀρχῆς ἄνδρα καὶ γυναῖκα ἐδημιούργησεν ὁ Θεός, τοὺς ὁποίους καὶ εὐλόγησε. Κατὰ δὲ τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν τοὺς ἐδημιούργησεν, ἔδωσεν στὸν πρῶτον ἄνθρωπον τὸ ὄνομα Ἀδάμ.
Γεν. 5,3 ἔζησε δὲ Ἀδὰμ τριάκοντα καὶ διακόσια ἔτη, καὶ ἐγέννησε κατὰ τὴν ἰδέαν αὐτοῦ καὶ κατὰ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σήθ.
Γεν. 5,3 Ἔζησε δὲ ὁ Ἀδὰμ διακόσια τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε κατὰ τὰ χαρακτηριστικὰ αὐτοῦ σωματικὰ καὶ ψυχικὰ ἰδιώματα υἱόν, τὸν ὁποῖον ὠνόμασε Σήθ.
Γεν. 5,4 ἐγένοντο δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Ἀδάμ, ἃς ἔζησε μετά τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Σήθ, ἔτη ἑπτακόσια, καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,4 Μετὰ δὲ τὴν γέννησιν τοῦ Σὴθ ἔζησεν ὁ Ἀδὰμ ἑπτακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,5 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Ἀδάμ, ἃς ἔζησε, τριάκοντα καὶ ἐννακόσια ἔτη, καὶ ἀπέθανεν.
Γεν. 5,5 Ὅλα τὰ ἔτη, τὰ ὁποῖα ἔζησεν ὁ Ἀδάμ, ἀνῆλθον εἰς ἐννεακόσια τριάκοντα, μετὰ τὰ ὁποῖα καὶ ἀπέθανε.
Γεν. 5,6 Ἔζησε δὲ Σὴθ πέντε καὶ διακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Ἐνώς.
Γεν. 5,6 Ὁ δὲ Σὴθ ὅταν ἦτο εἰς ἡλικίαν διακοσίων πέντε ἐτῶν, ἐγέννησε τὸν Ἐνώς.
Γεν. 5,7 καὶ ἔζησε Σὴθ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Ἐνὼς ἑπτὰ ἔτη καὶ ἑπτακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,7 Μετὰ δὲ τὴν γέννησιν τοῦ Ἐνώς ἔζησεν ἑπτακόσια ἑπτὰ ἔτη καὶ ἀπέκτησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,8 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Σὴθ δώδεκα καὶ ἐννακόσια ἔτη, καὶ ἀπέθανε.
Γεν. 5,8 Ὅλα τὰ ἔτη, τὰ ὁποῖα ἔζησεν ὁ Σὴθ ἀνῆλθον εἰς ἐννεακόσια δώδεκα καὶ ἔπειτα ἀπέθανεν.
Γεν. 5,9 Καὶ ἔζησεν Ἐνὼς ἔτη ἑκατὸν ἐνενήκοντα καὶ ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν.
Γεν. 5,9 Ὁ Ἐνώς, ὅταν ἔφθασεν εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν ἐνενήκοντα ἐτῶν, ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν.
Γεν. 5,10 καὶ ἔζησεν Ἐνὼς μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Καϊνᾶν πεντεκαίδεκα ἔτη καὶ ἑπτακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,10 Ἔζησε δὲ μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Καϊνᾶν ἑπτακόσια δέκα πέντε ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,11 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Ἐνὼς πέντε ἔτη καὶ ἐννακόσια, καὶ ἀπέθανε.
Γεν. 5,11 Ἔζησε ἐν συνόλῳ ἐννεακόσια πέντε ἔτη καὶ ἀπέθανεν.
Γεν. 5,12 Καὶ ἔζησε Καϊνᾶν ἑβδομήκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη, καὶ ἐγέννησε τὸν Μαλελεήλ.
Γεν. 5,12 Ὁ Καϊνᾶν εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν ἑβδομήκοντα ἐτῶν ἐγέννησε τὸν Μαλελεήλ.
Γεν. 5,13 καὶ ἔζησε Καϊνᾶν μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Μαλελεὴλ τεσσαράκοντα καὶ ἑπτακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,13 Μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Μαλελεὴλ ἔζησεν ὁ Καϊνᾶν ἑπτακόσια τεσσαράκοντα ἀκόμη ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,14 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέρα Καϊνᾶν δέκα ἔτη καὶ ἐννακόσια, καὶ ἀπέθανε.
Γεν. 5,14 Ὅλα τὰ ἔτη τῆς ζωῆς τοῦ Καϊνᾶν ἐπανῆλθον εἰς ἐννεακόσια δέκα, μετὰ τὰ ὁποῖα καὶ ἀπέθανεν.
Γεν. 5,15 Καὶ ἔζησε Μαλελεὴλ πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Ἰάρεδ.
Γεν. 5,15 Ὁ δὲ Μαλελεήλ, ὅταν ἔφθασεν εἰς τὴν ἡλικίαν τῶν ἑκατὸν ἑξήκοντα πέντε ἐτῶν, ἀπέκτησε τὸν Ἰάρεδ.
Γεν. 5,16 καὶ ἔζησε Μαλελεὴλ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Ἰάρεδ ἔτη τριάκοντα καὶ ἑπτακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,16 Μετὰ δὲ τὴν γέννησιν τοῦ Ἰάρεδ ἔζησεν ὁ Μαλελεὴλ ἑπτακόσια τριάκοντα ἔτη καὶ ἀπέκτησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,17 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Μαλελεήλ, ἔτη πέντε καὶ ἐνενήκοντα καὶ ὀκτακόσια, καὶ ἀπέθανε.
Γεν. 5,17 Ὅλα δὲ τὰ ἔτη τῆς ζωῆς τοῦ Μαλελεὴλ ἀνῆλθον εἰς ὀκτακόσια ἐνενήκοντα πέντε, μετὰ τὰ ὁποῖα καὶ ἀπέθανεν.
Γεν. 5,18 Καὶ ἔζησεν Ἰάρεδ δύο καὶ ἑξήκοντα ἔτη καὶ ἑκατὸν καὶ ἐγέννησε τὸν Ἐνώχ.
Γεν. 5,18 Ὁ Ἰάρεδ, ὅταν ἦτο ἑκατὸν ἑξήκοντα δύο ἐτῶν, ἀπέκτησε τὸν Ἐνώχ.
Γεν. 5,19 καὶ ἔζησεν Ἰάρεδ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Ἐνὼχ ὀκτακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,19 Καὶ ἔζησε μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Ἐνὼχ ὀκτακόσια ἔτη, κατὰ τὰ ὁποῖα ἀπέκτησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,20 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Ἰάρεδ δύο καὶ ἑξήκοντα καὶ ἐννακόσια ἔτη, καὶ ἀπέθανε.
Γεν. 5,20 Ὅλα τὰ ἔτη τῆς ζωῆς τοῦ Ἰάρεδ ἐνῆλθον εἰς ἐννεακόσια ἑξήκοντα δύο, ὁπότε καὶ ἀπέθανεν.
Γεν. 5,21 Καὶ ἔζησεν Ἐνὼχ πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Μαθουσάλα.
Γεν. 5,21 Ὁ Ἐνὼχ εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν ἑξήκοντα πέντε ἐτῶν ἐγέννησε τὸν Μαθουσάλα.
Γεν. 5,22 εὐηρέστησε δὲ Ἐνὼχ τῷ Θεῷ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Μαθουσάλα διακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,22 Μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Μαθουσάλα ἔζησε ζωὴν εὐάρεστον στὸν Θεὸν ἐπὶ διακόσια ἔτη, κατὰ τὰ ὁποῖα ἀπέκτησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,23 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Ἐνὼχ πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ τριακόσια ἔτη.
Γεν. 5,23 Ὅλα δὲ τὰ ἔτη, τὰ ὁποῖα ἔζησεν ὁ Ἐνώχ, ἀνῆλθον εἰς τριακόσια ἑξήκοντα πέντε.
Γεν. 5,24 καὶ εὐηρέστησεν Ἐνὼχ τῷ Θεῷ καὶ οὐχ εὑρίσκετο, ὅτι μετέθηκεν αὐτὸν ὁ Θεός.
Γεν. 5,24 Ὁ Ἐνώχ, διὰ τὴν εὐσέβειαν καὶ τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ, ἔγινεν ἀγαπητὸς καὶ ἀρεστὸς στὸν Θεόν. Δι\' αὐτὸ καὶ ἐξηφανίσθη ἀπὸ τὴν γῆν, διότι ὁ Θεὸς τὸν μετέθεσε ζῶντα στοὺς οὐρανούς.
Γεν. 5,25 Καὶ ἔζησε Μαθουσάλα ἑπτὰ ἔτη καὶ ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν καὶ ἐγέννησε τὸν Λάμεχ.
Γεν. 5,25 Ὁ Μαθουσάλα, ὅταν ἔφθασεν εἰς τὴν ἡλικίαν τῶν ἑκατὸν ἑξήκοντα ἑπτὰ ἐτῶν, ἐγέννησε τὸν Λάμεχ.
Γεν. 5 ,26 καὶ ἔζησε Μαθουσάλα μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Λάμεχ δύο καὶ ὀκτακόσια ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5 ,26 Μετὰ δὲ τὴν γέννησιν τοῦ Λάμεχ ἔζησεν ἀκόμη ὀκτακόσια δύο ἔτη καὶ ἀπέκτησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,27 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Μαθουσάλα, ἃς ἔζησεν, ἐννέα καὶ ἑξήκοντα καὶ ἐννακόσια ἔτη, καὶ ἀπέθανε.
Γεν. 5,27 Ὅλα δὲ τὰ ἔτη τῆς ζωῆς τοῦ Μαθουσάλα ἀνῆλθον εἰς ἐννεακόσια ἑξήκοντα ἐννέα, μετὰ τὰ ὁποῖα καὶ ἀπέθανεν.
Γεν. 5,28 Καὶ ἔζησε Λάμεχ ὀκτὼ καὶ ὀγδοήκοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱόν.
Γεν. 5,28 Ὁ Λάμεχ εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ὀκτὼ ἐτῶν ἀπέκτησε υἱόν.
Γεν. 5,29 καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Νῶε λέγων· οὗτος διαναπαύσει ἡμᾶς ἀπό τῶν ἔργων ἡμῶν καὶ ἀπὸ τῶν λυπῶν τῶν χειρῶν ἡμῶν καὶ ἀπὸ τῆς γῆς, ἧς κατηράσατο Κύριος ὁ Θεός.
Γεν. 5,29 Ὠνόμασε δὲ αὐτὸν Νῶε, λέγων ὅτι “οὗτος θὰ μᾶς ἀναπαύσῃ ἀπὸ τὰ κοπιώδη καὶ κακὰ ἡμῶν ἔργα, ἀπὸ τὰς θλίψεις τῶν ἔργων τῶν χειρῶν μας καὶ ἀπὸ τοὺς κόπους τῆς ἀγόνου γῆς, τὴν ὁποίαν ἔχει καταρασθῆ ὁ Θεός”.
Γεν. 5,30 καὶ ἔζησε Λάμεχ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Νῶε πεντακόσια καὶ ἑξήκοντα καὶ πέντε ἔτη καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,30 Ἐζησεν ὁ Λάμεχ μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Νῶε πεντακόσια ἑξήκοντα πέντε ἔτη καὶ ἀπέκτησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Γεν. 5,31 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Λάμεχ ἑπτακόσια καὶ πεντήκοντα τρία ἔτη, καὶ ἀπέθανε.
Γεν. 5,31 Ὅλα τὰ ἔτη τῆς ζωῆς τοῦ Λάμεχ ἔφθασαν τὰ ἑπτακόσια πεντήκοντα τρία, μετὰ τὰ ὁποῖα καὶ ἀπέθανεν.
Γεν. 5,32 Καὶ ἦν Νῶε ἐτῶν πεντακοσίων καὶ ἐγέννησε τρεῖς υἱούς, τὸν Σήμ, τὸν Χάμ, καὶ τὸν Ἰάφεθ.
Γεν. 5,32 Ὁ δὲ Νῶε ἦτο πεντακοσίων ἐτῶν, ὅταν ἀπέκτησε τοὺς τρεῖς υἱούς του, τὸν Σήμ, τὸν Χὰμ καὶ τὸν Ἰάφεθ.
Γεν. 6,1 Καὶ ἐγένετο ἡνίκα ἤρξαντο οἱ ἄνθρωποι πολλοὶ γίνεσθαι ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ θυγατέρες ἐγεννήθησαν αὐτοῖς.
Γεν. 6,1 Ὅταν ἤρχισαν νὰ πληθύνωνται οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ τῆς γῆς, ἐπληθύνοντο ἀναλόγως καὶ αἱ γυναῖκες τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, τῶν ἀπογόνων τοῦ Κάϊν.
Γεν. 6,2 ἰδόντες δὲ οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων ὅτι καλαί εἰσιν, ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας ἀπὸ πασῶν, ὧν ἐξελέξαντο.
Γεν. 6,2 Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ἰδόντες ὅτι αἱ γυναῖκες τοῦ διεφθαρμένου κόσμου ἦσαν ὡραῖαι, κατὰ τρόπον δὲ σαρκικὸν σκεπτόμενοι καὶ ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴν ὡραιότητα ἑλκυόμενοι ἐξέλεξαν καὶ ἔλαβον συζύγους ἀπὸ τὰς θυγατέρας τῶν διεφθαρμένων ἀνθρώπων.
Γεν. 6,3 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας, ἔσονται δὲ αἱ ἡμέραι αὐτῶν ἑκατὸν εἴκοσιν ἔτη.
Γεν. 6,3 Εἶδεν ὁ Θεὸς τὴν σαρκικότητα αὐτὴν τῶν ἀνθρώπων καὶ εἶπε· “δὲν θὰ παραμείνῃ πλέον τὸ πνεῦμα μου στοὺς ἀνθρώπους τούτους, διότι κυριαρχοῦνται ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ σαρκικὰ φρονήματα. Ὀλαι δὲ αἱ ὑπολειπόμεναι ἡμέραι τῆς ζωῆς των θὰ περιορισθοῦν μόνον εἰς ἑκατὸν εἴκοσιν ἔτη”.
Γεν. 6,4 οἱ δὲ γίγαντες ἦσαν ἐπὶ τῆς γῆς ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις· καὶ μετ᾿ ἐκεῖνο, ὡς ἂν εἰσεπορεύοντο οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐγεννῶσαν ἑαυτοῖς· ἐκεῖνοι ἦσαν οἱ γίγαντες οἱ ἀπ᾿ αἰῶνος, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὀνομαστοί.
Γεν. 6,4 Τὴν ἐποχὴν ἐκείνην ὑπῆρχον οἱ γίγαντες εἰς τὴν γῆν. Ἀλλὰ καὶ κατόπιν, ὅταν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ἐλάμβανον ὡς συζύγους γυναῖκας τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου, ἐγεννοῦσαν γίγαντας. Οἱ δὲ γίγαντες ἐκεῖνοι καὶ διαβόητοι ἄνθρωποι ἐπὶ τῆς γῆς.
Γεν. 6,5 Ἰδὼν δὲ Κύριος ὁ Θεός, ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς καὶ πᾶς τις διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ πάσας τὰς ἡμέρας,
Γεν. 6,5 Ὁ Θεὸς ἰδὼν ὅτι ἐπληθύνθησαν καὶ ἐπληθύνοντο συνεχῶς αἱ ἁμαρτίαι τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ὅτι ἡ καρδία παντὸς ἀνθρώπου ἦτο δοσμένη εἰς τὴν ἁμαρτίαν, καὶ τὰ πονηρὰ πάντοτε ἔργα εἶχεν ὡς ἀντικείμενον τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ σκέψεών της,
Γεν. 6,6 καὶ ἐνεθυμήθη ὁ Θεὸς ὅτι ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ διενοήθη.
Γεν. 6,6 ἐσκέφθη ὅτι αὐτὸς ἐδημιούργησεν εἰς τὴν γῆν τὸν ἄνθρωπον νὰ ζῇ κατὰ τὸ θεῖον θέλημα καὶ ἐλυπήθη διὰ τὸ κατάντημα τῶν ἀνθρώπων.
Γεν. 6,7 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἐποίησα ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἀπό ἑρπετῶν ἕως πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι μετεμελήθην ὅτι ἐποίησα αὐτούς.
Γεν. 6,7 Ἀπεφάσισε δὲ ὁ Θεὸς καὶ εἶπε· “θὰ ἐξαφανίσω ἀπὸ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς τὸν ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον ἐδημιούργησα, καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν κάθε ἄλλο ζωντανὸν ὂν ἀπὸ ἀνθρώπου μέχρι κτήνους, ἀπὸ τὰ ἑρπετὰ τῆς γῆς ἕως τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ, διότι μετεμελήθην ποὺ τοὺς ἐδημιούργησα”.
Γεν. 6,8 Νῶε δὲ εὗρε χάριν ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ.
Γεν. 6,8 Ὁ Νῶε ὅμως διὰ τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ ἀπελάμβανε τὴν εὐμένειαν καὶ προστασίαν τοῦ Θεοῦ.
Γεν. 6,9 Αὗται δὲ αἱ γενέσεις Νῶε· Νῶε ἄνθρωπος δίκαιος, τέλειος ὢν ἐν τῇ γενεᾷ αὐτοῦ· τῷ Θεῷ εὐηρέστησε Νῶε.
Γεν. 6,9 Αὐτὴ δὲ εἶναι ἡ ἱστορία καὶ τὰ γεγονότα τῆς ἐποχῆς τοῦ Νῶε. Ὁ Νῶε ἦτο ἄνθρωπος δίκαιος, τέλειος εἰς τὴν ἐποχήν του. Διὰ τὴν πίστιν καὶ τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ ἦτο εὐάρεστος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Γεν. 6,10 ἐγέννησε δὲ Νῶε τρεῖς υἱούς, τὸν Σήμ, τὸν Χάμ, τὸν Ἰάφεθ.
Γεν. 6,10 Ἀπέκτησε τρεῖς υἱούς, τὸν Σήμ, τὸν Χὰμ καὶ τὸν Ἰάφεθ.
Γεν. 6,11 ἐφθάρη δὲ ἡ γῆ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπλήσθη ἡ γῆ ἀδικίας.
Γεν. 6,11 Οἱ ἄνθρωποι ὅμως τῆς ἐποχῆς ἐκείνης εἶχον παρεκτραπῆ καὶ διαφθαρῆ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπλημμύρησεν ἡ γῆ ἀπὸ κάθε ἀδικίαν.
Γεν. 6,12 καὶ εἶδε Κύριος ὁ Θεὸς τὴν γῆν, καὶ ἦν κατεφθαρμένη, ὅτι κατέφθειρε πᾶσα σὰρξ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς.
Γεν. 6,12 Εἶδε Κύριος ὁ Θεὸς τὴν γῆν, ὅπου κατοικοῦσαν οἱ ἄνθρωποι, ὅτι ἦτο ἀθεραπεύτως διεφθαρμένη, διότι κάθε ἄνθρωπος εἶχε παρεκκλίνει ἀπὸ τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν καὶ ἐπορεύετο τὸν δρόμον τῆς διαφθορᾶς.
Γεν. 6,13 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Νῶε· καιρὸς παντὸς ἀνθρώπου ἥκει ἐναντίον μου, ὅτι ἐπλήσθη ἡ γῆ ἀδικίας ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ καταφθείρω αὐτοὺς καὶ τὴν γῆν.
Γεν. 6,13 Εἶπε τότε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Νῶε· “τὸ τέλος ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἔφθασε, διότι ἐγέμισεν ἡ γῆ ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας των. Καὶ ἰδοὺ ὅτι ἐγὼ θὰ καταστρέψω αὐτοὺς καὶ τὴν γῆν, εἰς τὴν ὁποίαν κατοικοῦν.
Γεν. 6,14 ποίησον οὖν σεαυτῷ κιβωτὸν ἐκ ξύλων τετραγώνων· νοσσιὰς ποιήσεις τὴν κιβωτὸν καὶ ἀσφαλτώσεις αὐτὴν ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν τῇ ἀσφάλτῳ.
Γεν. 6,14 Σὺ ὅμως νὰ κατασκευάσῃς διὰ τὸν ἑαυτόν σου μίαν κιβωτὸν ἀπὸ ξύλα πλανισμένα τετράγωνα· νὰ τὴν χωρίσῃς εἰς μικρὰ δωμάτια καὶ νὰ τὴν ἀλείψῃς μὲ πίσσαν ἀπὸ μέσα καὶ ἀπ\' ἔξω.
Γεν. 6,15 καὶ οὕτω ποιήσεις τὴν κιβωτόν· τριακοσίων πήχεων τὸ μῆκος τῆς κιβωτοῦ καὶ πεντήκοντα πήχεων τὸ πλάτος καὶ τριάκοντα πήχεων τὸ ὕψος αὐτῆς·
Γεν. 6,15 Ὡς ἑξῆς θὰ κατασκεύασῃς τὴν κιβωτόν. Τὸ μῆκος αὐτῆς θὰ εἶναι τριακόσιοι πήχεις (156 μέτρα) τὸ πλάτος της πεντήκοντα πήχεις καὶ τὸ ὕψος της τριάκοντα πήχεις.
Γεν. 6,16 ἐπισυνάγων ποιήσεις τὴν κιβωτὸν καὶ εἰς πῆχυν συντελέσεις αὐτὴν ἄνωθεν· τὴν δὲ θύραν τῆς κιβωτοῦ ποιήσεις ἐκ πλαγίων· κατάγαια διώροφα καὶ τριώροφα ποιήσεις αὐτήν.
Γεν. 6,16 Θὰ συγκλείσῃς δὲ τὰς πλευρὰς τῆς κιβωτοῦ στὸ ὕψος, ὥστε ἡ ἐπάνω σκέπη αὐτῆς θὰ ἔχῃ τὸ πλάτος ἑνὸς μόνον πήχεως. Τὴν θύραν τῆς κιβωτοῦ θὰ τὴν κατασκευάσῃς εἰς τὰ πλάγια αὐτῆς. Θὰ διαιρέσῃς τὴν κιβωτὸν εἰς τρεῖς ὀρόφους, στὸ ἰσόγειον, τὸν πρῶτον ὄροφον καὶ τὸν δεύτερον.
Γεν. 6,17 ἐγὼ δὲ ἰδοὺ ἐπάγω τὸν κατακλυσμόν, ὕδωρ ἐπὶ τὴν γῆν καταφθεῖραι πᾶσαν σάρκα, ἐν ᾗ ἐστι πνεῦμα ζωῆς, ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ· καὶ ὅσα ἐὰν ᾖ ἐπὶ τῆς γῆς, τελευτήσει.
Γεν. 6,17 Ἐγὼ δὲ θὰ ἐξαπολύσω τὸν κατακλυσμόν, ὕδατα πολλὰ ἐπάνω εἰς τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς, ὥστε νὰ καταστραφῇ κάθε σάρξ, κάθε τι τὸ ὁποῖον κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ἔχει ζωὴν ὅλα ὅσα ὑπάρχουν ἐπάνω εἰς τὴν γῆν, ἄνθρωποι καὶ πτηνὰ καὶ τετράποδα καὶ ἑρπετὰ θὰ ἀποθάνουν.
Γεν. 6,18 καὶ στήσω τὴν διαθήκην μου μετὰ σοῦ· εἰσελεύσῃ δὲ εἰς τὴν κιβωτὸν σὺ καὶ οἱ υἱοί σου καὶ ἡ γυνή σου καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν σου μετὰ σοῦ.
Γεν. 6,18 Σὺ ὅμως διὰ τὴν ἀρετήν σου θὰ σωθῇς θὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν κιβωτόν, σὺ καὶ τὰ παιδιά σου καὶ ἡ γυναίκα σου καὶ αἱ γυναῖκες τῶν παιδιῶν σου μαζῆ μὲ σέ.
Γεν. 6,19 καὶ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν ἑρπετῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων καὶ ἀπὸ πάσης σαρκός, δύο δύο ἀπὸ πάντων εἰσάξεις εἰς τὴν κιβωτόν, ἵνα τρέφῃς μετὰ σεαυτοῦ· ἄρσεν καὶ θῆλυ ἔσονται.
Γεν. 6,19 Καὶ θὰ πάρῃς μαζῆ σου ἀπὸ ὅλα τὰ κτήνη καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ ἑρπετὰ καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ θηρία καὶ ἀπὸ κάθε εἶδος ποὺ ζῇ εἰς τὴν γῆν κατὰ ζεύγη, θὰ τὰ εἰσαγάγῃς εἰς τὴν κιβωτόν, ὥστε μαζῆ μὲ σὲ νὰ σωθοῦν, καὶ σὺ θὰ ἔχῃς τὴν φροντίδα τῆς διατροφῆς των. Κάθε ζεῦγος ζώων θὰ ἀποτελῆται ἀπὸ ἀρσενικὸν καὶ θηλυκόν.
Γεν. 6,20 ἀπὸ πάντων τῶν ὀρνέων τῶν πετεινῶν κατὰ γένος, καὶ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν κατὰ γένος καὶ ἀπὸ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς κατὰ γένος αὐτῶν, δύο δύο ἀπὸ πάντων εἰσελεύσονται πρὸς σὲ τρέφεσθαι μετὰ σοῦ, ἄρσεν καὶ θῆλυ.
Γεν. 6,20 Θὰ πάρῃς μαζῆ σου ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδη τῶν κτηνῶν, τῶν μικρῶν καὶ τῶν μεγάλων, καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ ἑρπετὰ ποὺ ἕρπουν εἰς τὴν γῆν κατὰ τὸ γένος αὐτῶν. Ζεῦγος ἄρσεν καὶ θῆλυ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ θὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν κιβωτόν, διὰ νὰ διασωθοῦν καὶ τραφοῦν μαζῆ σου.
Γεν. 6,21 σὺ δὲ λήψῃ σεαυτῷ ἀπὸ πάντων τῶν βρωμάτων, ἃ ἔδεσθε, καὶ συνάξεις πρὸς σεαυτόν, καὶ ἔσται σοι καὶ ἐκείνοις φαγεῖν.
Γεν. 6,21 Σὺ δὲ θὰ πάρῃς ἀκόμη μαζῆ σου ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδη τῶν τροφῶν, τὰς ὁποίας τρώγετε, καὶ θὰ τὰς συγκεντρώσῃς διὰ τὸν ἑαυτόν σου. Ἀκόμη δὲ θὰ μεριμνήσῃς καὶ διὰ τὴν διατροφὴν τῶν ζώων, ὥστε καὶ σὺ καὶ ἐκεῖνα νὰ ἔχουν τροφὰς κατὰ τὸ διάστημα τοῦ κατακλυσμοῦ.
Γεν. 6,22 καὶ ἐποίησε Νῶε πάντα, ὅσα ἐνετείλατο αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός, οὕτως ἐποίησε.
Γεν. 6,22 Ὁ Νῶε ἐξετέλεσε μὲ ἀκρίβειαν ὅλα ὅσα διέταξε Κύριος ὁ Θεός· ἔπραξεν, ὅπως ἐκεῖνος εἶχε διατάξει.
Γεν. 7,1 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε· εἴσελθε σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκός σου εἰς τὴν κιβωτόν, ὅτι σὲ εἶδον δίκαιον ἐναντίον μου ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ.
Γεν. 7,1 Τότε εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Νῶε• “εἴσελθε σὺ καὶ ὅλη ἡ οἰκογένειά σου εἰς τὴν κιβωτόν, διότι μόνον σὲ μέσα εἰς τὴν γενεὰν αὐτὴν εὑρῆκα πιστὸν καὶ ἐνάρετον ἐνώπιόν μου.
Γεν. 7,2 ἀπὸ δὲ τῶν κτηνῶν τῶν καθαρῶν εἰσάγαγε πρὸς σὲ ἑπτὰ ἑπτά, ἄρσεν καὶ θῆλυ, ἀπὸ δὲ τῶν κτηνῶν τῶν μὴ καθαρῶν δύο δύο, ἄρσεν καὶ θῆλυ,
Γεν. 7,2 Ἀπὸ τὰ ζῶα τὰ καθαρὰ εἰσάγαγε εἰς τὴν κιβωτὸν ἀνὰ ἑπτὰ ζεύγη, ἄρσεν καὶ θῆλυ· ἀπὸ δὲ τὰ κτήνη τὰ μὴ καθαρὰ ἀνὰ δύο ζεύγη ἄρσεν καὶ θῆλυ.
Γεν. 7,3 καὶ ἀπὸ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ τῶν καθαρῶν ἑπτὰ ἑπτά, ἄρσεν καὶ θῆλυ, καὶ ἀπὸ πάντων τῶν πετεινῶν τῶν μὴ καθαρῶν δύο δύο, ἄρσεν καὶ θῆλυ, διαθρέψαι σπέρμα ἐπί πᾶσαν τὴν γῆν.
Γεν. 7,3 Ἐπίσης ἀπὸ τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ τὰ καθαρὰ ἀνὰ ἑπτὰ ζεύγη, ἄρσεν καὶ θῆλυ καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ πτηνὰ τὰ μὴ καθαρὰ ἀνὰ δύο ζεύγη, ἄρσεν καὶ θῆλυ, ὥστε νὰ διατραφοῦν καὶ σωθοῦν ἀπὸ τὸν κατακλυσμὸν καὶ πολλαπλασιασθοῦν κατόπιν εἰς ὅλην τὴν γῆν.
Γεν. 7,4 ἔτι γὰρ ἡμερῶν ἑπτὰ ἐγὼ ἐπάγω ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας καὶ ἐξαλείψω πᾶν τὸ ἀνάστημα, ὃ ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου πάσης τῆς γῆς.
Γεν. 7,4 Κάμε σύντομα τοῦτο, διότι μετὰ ἑπτὰ ἡμέρας θὰ ἐξαπολύσω κατακλυσμὸν εἰς ὁλόκληρον τὴν γῆν ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμερονύκτια καὶ θὰ ἐξαφανίσω ἀπὸ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς ἀνθρώπους καὶ ζῶα, τὰ ὁποῖα εἶχον δημιουργήσει”.
Γεν. 7,5 καὶ ἐποίησε Νῶε πάντα, ὅσα ἐνετείλατο αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός.
Γεν. 7,5 Καὶ ἐξετέλεσεν ὁ Νῶε ὅλα ὅσα διέταξε καὶ ὑπέδειξεν εἰς αὐτὸν Κύριος ὁ Θεός.
Γεν. 7,6 Νῶε δὲ ἦν ἐτῶν ἑξακοσίων, καὶ ὁ κατακλυσμὸς τοῦ ὕδατος ἐγένετο ἐπὶ τῆς γῆς.
Γεν. 7,6 Ὁ δὲ Νῶε ἦτο ἑξακοσίων ἐτῶν τότε, ποὺ ἔγινεν ὁ κατακλυσμὸς εἰς τὴν γῆν.
Γεν. 7,7 εἰσῆλθε δὲ Νῶε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τὴν κιβωτὸν διὰ τὸ ὕδωρ τοῦ κατατακλυσμοῦ.
Γεν. 7,7 Εἰσῆλθε, σύμφωνα μὲ τὴν διαταγὴν τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν κιβωτὸν αὐτὸς καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν τὰ παιδιά του καὶ ἡ γυναίκα του καὶ αἱ γυναῖκες τῶν παιδιῶν του, διὰ νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὰ ὕδατα τοῦ κατακλυσμοῦ.
Γεν. 7,8 καὶ ἀπὸ τῶν πετεινῶν τῶν καθαρῶν καὶ ἀπὸ τῶν πετεινῶν τῶν μὴ καθαρῶν καὶ ἀπὸ τῶν κτηνῶν τῶν καθαρῶν καὶ ἀπὸ τῶν κτηνῶν τῶν μὴ καθαρῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς
Γεν. 7,8 Μαζῆ του ἐπίσης εἰσῆλθον ἀπὸ τὰ καθαρὰ καὶ ἀκάθαρτα πτηνά, ἀπὸ τὰ καθαρὰ καὶ ἀκάθαρτα ζῶα καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ ἑρπετά, ποὺ σύρονται εἰς τὴν γῆν.
Γεν. 7,9 δύο δύο εἰσῆλθον πρὸς Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ, καθὰ ἐνετείλατο ὁ Θεὸς τῷ Νῶε.
Γεν. 7,9 Εἰσῆλθον μαζῆ μὲ τὸν Νῶε εἰς τὴν κιβωτὸν κατὰ ζεύγη, ἀρσενικὸν καὶ θηλυκόν, ὅπως εἶχε διατάξει ὁ Θεός.
Γεν. 7,10 καὶ ἐγένετο μετὰ τὰς ἑπτὰ ἡμέρας καὶ τὸ ὕδωρ τοῦ κατακλυσμοῦ ἐγένετο ἐπὶ τῆς γῆς.
Γεν. 7,10 Ἑπτὰ δὲ ἡμέρας μετὰ τὴν εἴσοδον αὐτῶν ἐξεχύθησαν τὰ ὕδατα τοῦ κατακλυσμοῦ ἐπάνω εἰς τὴν γῆν.
Γεν. 7,11 ἐν τῷ ἑξακοσιοστῷ ἔτει ἐν τῇ ζωῇ τοῦ Νῶε, τοῦ δευτέρου μηνός, ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ μηνός, τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἐῤῥάγησαν πᾶσαι αἱ πηγαὶ τῆς ἀβύσσου, καὶ οἱ καταῤῥάκται τοῦ οὐρανοῦ ἠνεῴχθησαν.
Γεν. 7,11 Κατὰ τὸ ἑξακοσιοστὸν ἔτος τῆς ἡλικίας τοῦ Νῶε, εἰς τὰς εἴκοσι δύο τοῦ δευτέρου μηνὸς διερράγησαν ὅλαι αἱ πηγαὶ τῶν ὑπογείων ὑδάτων καὶ τῶν θαλασσῶν καὶ ἤνοιξαν οἱ καταρράκται τοῦ οὐρανοῦ εἰς καταρρακτώδεις βροχάς.
Γεν. 7,12 καὶ ἐγένετο ὑετὸς ἐπὶ τῆς γῆς τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας.
Γεν. 7,12 Ἔβρεχε δὲ συνεχῶς ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμερονύκτια εἰς τὴν γῆν.
Γεν. 7,13 ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ εἰσῆλθε Νῶε, Σήμ, Χάμ, Ἰάφεθ, οἱ υἱοὶ Νῶε, καὶ ἡ γυνὴ Νῶε καὶ αἱ τρεῖς γυναῖκες τῶν υἱῶν αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τὴν κιβωτόν.
Γεν. 7,13 Κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτήν, ὅπως εἶχε διατάξει ὁ Θεός, εἰσῆλθεν εἰς τὴν κιβωτὸν ὁ Νῶε καὶ τὰ παιδιά του, ὁ Σήμ, ὁ Χὰμ καὶ ὁ Ἰάφεθ, ἡ γυναίκα τοῦ Νῶε καὶ αἱ τρεῖς γυναῖκες τῶν παιδιῶν του.
Γεν. 7,14 καὶ πάντα τὰ θηρία κατὰ γένος καὶ πάντα τὰ κτήνη κατὰ γένος καὶ πᾶν ἑρπετὸν κινούμενον ἐπὶ τῆς γῆς κατὰ γένος καὶ πᾶν ὄρνεον πετεινὸν κατὰ γένος αὐτοῦ
Γεν. 7,14 Μαζῆ του ἐπίσης εἶχον εἰσέλθει ὅλα τὰ θηρία κατὰ τὰ εἴδη αὐτῶν καὶ ὅλα τὰ κτήνη κατὰ τὰ εἴδη αὐτῶν καὶ ὅλα τὰ εἴδη τῶν ἑρπετῶν ποὺ σύρονται εἰς τὴν γῆν, καὶ ὅλα τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ κατὰ τὰ εἴδη αὐτῶν.
Γεν. 7,15 εἰσῆλθον πρὸς Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, δύο δύο ἄρσεν καὶ θῆλυ ἀπὸ πάσης σαρκός, ἐν ᾧ ἐστι πνεῦμα ζωῆς.
Γεν. 7,15 Κατὰ ζεύγη, ἄρρενα καὶ θήλεα, εἰσῆλθον μαζῆ μὲ τὸν Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, κάθε ζωντανόν τῆς ξηρᾶς.
Γεν. 7,16 καὶ τὰ εἰσπορευόμενα ἄρσεν καὶ θῆλυ ἀπὸ πάσης σαρκὸς εἰσῆλθε, καθὰ ἐνετείλατο ὁ Θεὸς τῷ Νῶε. καὶ ἔκλεισε Κύριος ὁ Θεὸς τὴν κιβωτὸν ἔξωθεν αὐτοῦ.
Γεν. 7,16 Τὰ εἰσελθόντα εἰς τὴν κιβωτὸν ζῶα ἦσαν ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδη ἀρσενικὰ καὶ θηλυκά, ὅπως εἶχε διατάξει ὁ Θεὸς τὸν Νῶε. Καὶ ἀφοῦ τὰ πάντα ἠσφαλίσθησαν εἰς τὴν κιβωτόν, ἔκλεισεν ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἀπ\' ἔξω τὴν κιβωτόν.
Γεν. 7,17 Καὶ ἐγένετο ὁ κατακλυσμὸς τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἐπεπληθύνθη τὸ ὕδωρ καὶ ἐπῆρε τὴν κιβωτόν, καὶ ὑψώθη ἀπὸ τῆς γῆς.
Γεν. 7,17 Ὁ κατακλυσμὸς ἐγίνετο ἐπὶ τεσσαράκοντα κατὰ συνέχειαν ἡμερονύκτια εἰς τὴν γῆν καὶ ἐπληθύνθη πάρα πολὺ τὸ νερὸ ἐπάνω εἰς τὴν γῆν, ἀνεσήκωσε τὴν κιβωτὸν εἰς τὴν ἐπιφάνειάν του καὶ τὴν ὕψωσεν ἐπάνω ἀπὸ τὴν γῆν.
Γεν. 7,18 καὶ ἐπεκράτει τὸ ὕδωρ καὶ ἐπληθύνετο σφόδρα ἐπὶ τῆς γῆς, καί ἐπεφέρετο ἡ κιβωτὸς ἐπάνω τοῦ ὕδατος.
Γεν. 7,18 Καὶ ἐκυριάρχει συνεχῶς τὸ ὕδωρ καὶ ἐπληθύνετο ὁλονὲν καὶ περισσότερον ἐπάνω εἰς τὴν γῆν, ἡ δὲ κιβωτὸς ἐφέρετο ἐπάνω εἰς τὰ ὕδατα.
Γεν. 7,19 τὸ δὲ ὕδωρ ἐπεκράτει σφόδρα σφόδρα ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐκάλυψε πάντα τὰ ὄρη τὰ ὑψηλά, ἃ ἦν ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ·
Γεν. 7,19 Καὶ ἐξωγκώθη ἀκόμη περισσότερον τὸ ὕδωρ καὶ ὑπερεπληθύνθη καὶ ἐσκέπασεν ὅλα τὰ ὄρη τὰ ὑψηλά, ὅσα ὑπῆρχον κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανόν.
Γεν. 7,20 πεντεκαίδεκα πήχεις ὑπεράνω ὑψώθη τὸ ὕδωρ καὶ ἐπεκάλυψε πάντα τὰ ὄρη τὰ ὑψηλά.
Γεν. 7,20 Δέκα πέντε πήχεις ἐπάνω ἀπὸ τὰ ὑψηλότερα ὄρη ὑψώθη τὸ ὕδωρ καὶ ἐσκέπασεν ἐξ ὁλοκλήρου αὐτά.
Γεν. 7,21 καὶ ἀπέθανε πᾶσα σὰρξ κινουμένη ἐπὶ τῆς γῆς τῶν πετεινῶν καὶ τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ θηρίων καὶ πᾶν ἑρπετὸν κινούμενον ἐπὶ τῆς γῆς καὶ πᾶς ἄνθρωπος.
Γεν. 7,21 Ἐπνίγη δὲ καὶ ἀπέθανε μέσα εἰς τὰ ὕδατα τοῦ κατακλυσμοῦ κάθε ζωϊκὴ ὕπαρξις τῆς γῆς, τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὰ κτήνη καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ ποὺ σύρονται εἰς τὴν γῆν καὶ κάθε ἀνθρωπος·
Γεν. 7,22 καὶ πάντα, ὅσα ἔχει πνοὴν ζωῆς, καὶ πᾶν, ὃ ἦν ἐπὶ τῆς ξηρᾶς, ἀπέθανε.
Γεν. 7,22 καὶ ὅλα ὅσα ἔχουν ζωὴν καὶ ἀναπνέουν, κάθε τι τὸ ὁποῖον ἔζη εἰς τὴν ξηρὰν ἐπνίγη.
Γεν. 7,23 καὶ ἐξήλειψε πᾶν τὸ ἀνάστημα, ὃ ἦν ἐπί προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἑρπετῶν καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐξηλείφθησαν ἀπὸ τῆς γῆς· καὶ κατελείφθη μόνος Νῶε καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ ἐν τῇ κιβωτῷ.
Γεν. 7,23 Τοιουτοτρόπως ὁ Θεὸς ἐξηφάνισε κάθε ζωντανὴν ὕπαρξιν ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ ἀνθρώπου μέχρι τῶν κτηνῶν καὶ ἑρπετῶν καὶ πτηνῶν τοῦ οὐρανοῦ· τὰ πάντα ἐξηφανίσθησαν ἀπὸ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς. Ἔμεινε δὲ ἐν τῇ ζωῇ μόνον ὁ Νῶε καὶ ὅσοι ἦσαν μαζῆ μὲ αὐτὸν εἰς τὴν κιβωτόν.
Γεν. 7,24 καὶ ὑψώθη τὸ ὕδωρ ἐπὶ τῆς γῆς ἡμέρας ἑκατὸν πεντήκοντα.
Γεν. 7,24 Καὶ τὸ ὕδωρ κατεπλημμύρισε τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς ἐπὶ ἑκατὸν πεντήκοντα ἡμέρας.
Γεν. 8,1 Καὶ ἀνεμνήσθη ὁ Θεὸς τοῦ Νῶε καὶ πάντων τῶν θηρίων καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάντων τῶν πετεινῶν καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων, ὅσα ἦν μετ᾿ αὐτοῦ ἐν τῇ κιβωτῷ, καὶ ἐπήγαγεν ὁ Θεὸς πνεῦμα ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἐκόπασε τὸ ὕδωρ,
Γεν. 8,1 Ἐνεθυμήθη δὲ ὁ Θεὸς τὸν Νῶε καὶ ὅλα τὰ θηρία καὶ ὅλα τὰ κτήνη καὶ ὅλα τὰ πτηνὰ καὶ ὅλα τὰ ἑρπετά, ποὺ σύρονται εἰς τὴν γῆν, ὅλα ὅσα εὑρίσκοντο μαζῆ μὲ τὸν Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν· καὶ ἔστειλε τότε ὁ Θεὸς ἄνεμον εἰς τὴν γῆν, συνεπείᾳ τοῦ ὁποίου ἤρχισε νὰ ὑποχωρῇ καὶ νὰ ἐλαττώνεται τὸ ὕδωρ, ποὺ ἐσκέπαζε τὴν γῆν.
Γεν. 8,2 καὶ ἐπεκαλύφθησαν αἱ πηγαὶ τῆς ἀβύσσου καὶ οἱ καταῤῥάκται τοῦ οὐρανοῦ, καὶ συνεσχέθη ὁ ὑετὸς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ.
Γεν. 8,2 Ἐπωματίσθησαν κατὰ διαταγὴν τοῦ Θεοῦ αἱ πηγαὶ τῆς ξηρᾶς καὶ τῆς θαλάσσης, ἔκλεισαν οἱ καταρράκται τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐσταμάτησε τελείως ἡ κατακλυσμιαία βροχή.
Γεν. 8,3 καὶ ἐνεδίδου τὸ ὕδωρ πορευόμενον ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἠλαττονοῦτο τὸ ὕδωρ μετὰ πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ἡμέρας.
Γεν. 8,3 Τὸ ὕδωρ ὑποχωροῦσε ὁλονὲν καὶ περισσότερον καὶ ἀπεσύρετο ἀπὸ τὴν γῆν. Μετὰ ἑκατὸν πεντήκοντα ἡμέρας ἀπὸ τὴν ἔναρξιν τοῦ κατακλυσμοῦ ἤρχισε νὰ ὑποχωρῆ τὸ ὕδωρ.
Γεν. 8,4 καὶ ἐκάθισεν ἡ κιβωτὸς ἐν μηνὶ τῷ ἑβδόμῳ, ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ μηνός, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ Ἀραράτ.
Γεν. 8,4 Ἡ κιβωτὸς ἐκάθισεν ὁμαλῶς εἰς τὰ ὄρη Ἀραρὰτ κατὰ τὴν εἰκοστὴν ἑβδόμην τοῦ ἑβδόμου μηνός.
Γεν. 8,5 τὸ δὲ ὕδωρ ἠλαττονοῦτο ἕως τοῦ δεκάτου μηνός· καὶ ἐν τῷ δεκάτῳ μηνί, τῇ πρώτῃ τοῦ μηνός, ὤφθησαν αἱ κεφαλαὶ τῶν ὀρέων.
Γεν. 8,5 Τὸ δὲ ὕδωρ συνεχῶς ἠλαττώνετο μέχρι τοῦ δεκάτου μηνός. Κατὰ τὴν πρώτην τοῦ δεκάτου μηνὸς ἐφάνησαν αἱ κορυφαὶ καὶ τῶν ἄλλων ὀρέων.
Γεν. 8,6 καὶ ἐγένετο μετὰ τεσσαράκοντα ἡμέρας ἠνέῳξε Νῶε τὴν θυρίδα τῆς κιβωτοῦ, ἣν ἐποίησε, καὶ ἀπέστειλε τὸν κόρακα τοῦ ἰδεῖν, εἰ κεκόπακε τὸ ὕδωρ·
Γεν. 8,6 Τεσσαράκοντα δὲ ἡμέρας κατόπιν ἤνοιξεν ὁ Νῶε τὴν θυρίδα τῆς κιβωτοῦ, τὴν ὁποίαν εἶχε κατασκευάσει, καὶ ἀπέλυσε τὸν κόρακα, διὰ νὰ ἴδῃ ἐὰν ἔπαυσε νὰ ὑπάρχῃ νερὸ εἰς τὴν ξηράν.
Γεν. 8,7 καὶ ἐξελθών, οὐκ ἀνέστρεψεν ἕως τοῦ ξηρανθῆναι τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς.
Γεν. 8,7 Ὁ κόραξ ἐξελθὼν ἀπὸ τὴν κιβωτὸν δὲν ἐπέστρεψε πλέον, οὔτε καὶ ὅταν ἐξηράνθη ἐντελῶς τὸ ὕδωρ ἀπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς.
Γεν. 8,8 καὶ ἀπέστειλε τὴν περιστερὰν ὀπίσω αὐτοῦ ἰδεῖν, εἰ κεκόπακε τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς.
Γεν. 8,8 Ἔπειτα ἀπὸ τὸν κόρακα ἔστειλεν ὁ Νῶε τὴν περιστεράν, διὰ νὰ ἴδῃ ἐὰν εἶχε παύσει τὸ ὕδωρ νὰ σκεπάζῃ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς.
Γεν. 8,9 καὶ οὐχ εὑροῦσαι ἡ περιστερὰ ἀνάπαυσιν τοῖς ποσὶν αὐτῆς, ἀνέστρεψε πρὸς αὐτὸν εἰς τὴν κιβωτόν, ὅτι ὕδωρ ἦν ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἔλαβεν αὐτήν, καὶ εἰσήγαγεν αὐτὴν πρὸς ἑαυτὸν εἰς τὴν κιβωτόν.
Γεν. 8,9 Ἡ περιστερὰ ἐπειδὴ δὲν εὗρε τόπον ξηρόν, διὰ νὰ πατήσῃ καὶ ἀναπαυθῇ, διότι τὸ ὕδωρ ἐξηκολούθει νὰ καλύπτῃ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς, ἐπέστρεψεν εἰς τὴν κιβωτόν. Ὁ Νῶε ἥπλωσε τὸ χέρι του, ἐπῆρε τὴν περιστερὰν καὶ τὴν εἰσήγαγεν εἰς τὴν κιβωτόν, ὅπου καὶ αὐτὸς εὑρίσκετο.
Γεν. 8,10 καὶ ἐπισχὼν ἔτι ἡμέρας ἑπτὰ ἑτέρας, πάλιν ἐξαπέστειλε τὴν περιστερὰν ἐκ τῆς κιβωτοῦ·
Γεν. 8,10 Ἐπερίμενεν ἑπτὰ ἀκόμη ἡμέρας καὶ ἀπέστειλε πάλιν τὴν περιστερὰν ἀπὸ τὴν κιβωτόν.
Γεν. 8,11 καὶ ἀνέστρεψε πρὸς αὐτὸν ἡ περιστερὰ τὸ πρὸς ἑσπέραν, καὶ εἶχε φύλλον ἐλαίας κάρφος ἐν τῷ στόματι αὐτῆς, καὶ ἔγνω Νῶε ὅτι κεκόπακε τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς.
Γεν. 8,11 Ἡ περιστερὰ ἐπέστρεψε πρὸς τὸν Νῶε κατὰ τὴν ἑσπέραν φέρουσα στὸ ράμφος της κλωναράκι ἐληᾶς. Ἐνόησε τότε ὁ Νῶε ὅτι εἶχεν ἀποσυρθῆ πλέον τὸ ὕδωρ ἀπὸ τὴν γῆν.
Γεν. 8,12 καὶ ἐπισχὼν ἔτι ἡμέρας ἑπτὰ ἑτέρας, πάλιν ἐξαπέστειλε τὴν περιστεράν, καὶ οὑ προσέθετο τοῦ ἐπιστρέψαι πρὸς αὐτὸν ἔτι.
Γεν. 8,12 Ἐπερίμενεν ὁ Νῶε ἄλλας ἑπτὰ ἡμέρας καὶ ἔστειλε πάλιν τὴν περιστεράν. Ἀλλὰ ἡ περιστερὰ δὲν ἐπέστρεψε πλέον πρὸς αὐτόν.
Γεν. 8,13 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑνὶ καὶ ἑξακοσιοστῷ ἔτει ἐν τῇ ζωῇ τοῦ Νῶε, τοῦ πρώτου μηνός, μιᾷ τοῦ μηνός, ἐξέλιπε τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς· καὶ ἀπεκάλυψε Νῶε τὴν στέγην τῆς κιβωτοῦ, ἣν ἐποίησε, καὶ εἶδεν ὅτι ἐξέλιπε τὸ ὕδωρ ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς.
Γεν. 8,13 Ὅταν δὲ ὁ Νῶε ἦτο ἑξακοσίων καὶ ἑνὸς ἐτῶν, κατὰ τὴν πρώτην τοῦ πρώτου μηνός, ἐξηφηνίσθη ὁλοτελῶς ἀπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τὸ ὕδωρ τοῦ κατακλυσμοῦ. Τότε ὁ Νῶε ἐξεσκέπασε τὴν στέγην τῆς κιβωτοῦ, τὴν ὁποίαν εἶχε κατασκευάσει, καὶ εἶδεν ὅτι πράγματι εἶχεν ἐκλείψει τὸ ὕδωρ τοῦ κατακλυσμοῦ ἀπὸ τὴν ξηράν.
Γεν. 8,14 ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ μηνὶ ἐξηράνθη ἡ γῆ, ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ μηνός.
Γεν. 8,14 Κατὰ δὲ τὴν εἰκοστὴν ἑβδόμην τοῦ δευτέρου μηνὸς ἐστέγνωσεν ἡ ξηρὰ ἀπὸ τὰ ὕδατα τοῦ κατακλυσμοῦ.
Γεν. 8,15 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε λέγων·
Γεν. 8,15 Τότε ὡμίλησε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Νῶε καὶ τοῦ εἶπε·
Γεν. 8,16 ἔξελθε ἐκ τῆς κιβωτοῦ, σὺ καὶ ἡ γυνή σου καὶ οἱ υἱοί σου καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν σου μετὰ σοῦ
Γεν. 8,16 “ἔβγα ἀπὸ τὴν κιβωτόν, σὺ μαζῆ δὲ μὲ σὲ καὶ ἡ γυναίκα σου καὶ τὰ παιδιά σου καὶ αἱ γυναῖκες τῶν παιδιῶν σου·
Γεν. 8,17 καὶ πάντα τὰ θηρία, ὅσα ἐστὶ μετὰ σοῦ, καὶ πᾶσα σὰρξ ἀπὸ πετεινῶν ἕως κτηνῶν, καὶ πᾶν ἑρπετὸν κινούμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἐξάγαγε μετὰ σεαυτοῦ· καὶ αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε ἐπὶ τῆς γῆς.
Γεν. 8,17 Βγάλε ἀπὸ τὴν κιβωτὸν ὅλα τὰ θηρία ὅσα ὑπάρχουν εἰς αὐτὴν καὶ κάθε τι ἔμψυχον ἀπὸ τὰ πτηνὰ ἕως τὰ κτήνη καὶ κάθε ἑρπετόν, ποὺ σύρεται εἰς τὴν γῆν, ὥστε τίποτε πλέον νὰ μὴ μείνῃ εἰς τὴν κιβωτόν. Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε εἰς ὅλην τὴν γῆν”.
Γεν. 8,18 καὶ ἐξῆλθε Νῶε καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ.
Γεν. 8,18 Καὶ πράγματι ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν κιβωτὸν ὁ Νῶε καὶ ἡ σύζυγος αὐτοῦ, τὰ παιδιά του καὶ αἱ γυναῖκες τῶν παιδιῶν του μαζῆ μὲ αὐτόν.
Γεν. 8,19 καὶ πάντα τὰ θηρία, καὶ πάντα τὰ κτήνη, καὶ πᾶν πετεινόν, καὶ πᾶν ἑρπετὸν κινούμενον ἐπὶ τῆς γῆς κατὰ γένος αὐτῶν, ἐξήλθοσαν ἐκ τῆς κιβωτοῦ.
Γεν. 8,19 Ἐξῆλθον ἐπίσης ἀπὸ τὴν κιβωτὸν ὅλα τὰ θηρία καὶ ὅλα τὰ κτήνη καὶ κάθε πτηνὸν καὶ κάθε ἑρπετόν, ποὺ κινεῖται εἰς τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς, κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν.
Γεν. 8,20 καὶ ᾠκοδόμησε Νῶε θυσιαστήριον τῷ Κυρίῳ, καὶ ἔλαβεν ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν τῶν καθαρῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν πετεινῶν τῶν καθαρῶν καὶ ἀνήνεγκεν εἰς ὁλοκάρπωσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον.
Γεν. 8,20 Καὶ ἔκτισεν ὁ Νῶε θυσιαστήριον εἰς ἔκφρασιν εὐγνωμοσύνης καὶ δοξολογίας πρὸς τὸν Κύριον. Ἐπῆρε δὲ καὶ προσέφερε θυσίαν ὁλοκαυτώματος πρὸς τὸν Θεὸν ἀπὸ ὅλα τὰ καθαρὰ κτήνη καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ καθαρὰ πτηνά.
Γεν. 8,21 καὶ ὠσφράνθη Κύριος ὁ Θεὸς ὀσμὴν εὐωδίας, καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς διανοηθείς· οὐ προσθήτω ἔτι καταράσασθαι τὴν γῆν διὰ τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων, ὅτι ἔγκειται ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ ἐκ νεότητος αὐτοῦ· οὐ προσθήσω οὖν ἔτι πατάξαι πᾶσαν σάρκα ζῶσαν, καθὼς ἐποίησα.
Γεν. 8,21 Ὁ δὲ Θεὸς ὠσφράνθη τὴν εὐώδη ὀσμὴν τῆς εὐχαριστηρίου θυσίας καὶ σκεφθεὶς ἀπεφάσισε καὶ εἶπε· “δὲν θὰ καταρασθῶ πλέον τὴν γῆν ἐξ αἰτίας τῶν πονηρῶν ἔργων τῶν ἀνθρώπων, μολονότι ἡ καρδία τοῦ κάθε ἀνθρώπου ρέπει καὶ εἶναι προσηλωμένη ἐπιμελῶς στὸ πονηρὸν ἐκ νεότητος αὐτοῦ. Δὲν θὰ πλήξω καὶ δὲν θὰ καταστρέψω ἄλλην φορὰν κάθε ζωντανὴν ὕπαρξιν ἐπὶ τῆς γῆς διὰ κατακλυσμοῦ, ὅπως ἔκαμα τώρα.
Γεν. 8,22 πάσας τὰς ἡμέρας τῆς γῆς, σπέρμα καὶ θερισμός, ψῦχος καὶ καῦμα, θέρος καὶ ἔαρ, ἡμέραν καὶ νύκτα οὐ καταπαύσουσι.
Γεν. 8,22 Ἐφ\' ὅσον θὰ ὑπάρχῃ ἡ γῆ, δὲν θὰ παύσουν νὰ ὑπάρχουν σπορὰ καὶ θερισμός, κρύο καὶ ζέστη, ἄνοιξις καὶ θέρος, ἡμέρα καὶ νύκτα.
Γεν. 9,1 Καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὸν Νῶε καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς.
Γεν. 9,1 Εὐλόγησε τότε ὁ Θεὸς τὸν Νῶε καὶ τὰ παιδιὰ αὐτοῦ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· “αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ ἁπλωθῆτε εἰς ὅλην τὴν γῆν καὶ γενῆτε κύριοι αὐτῆς.
Γεν. 9,2 καὶ ὁ τρόμος καὶ ὁ φόβος ὑμῶν ἔσται ἐπὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς, ἐπὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ πάντα τὰ κινούμενα ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς ἰχθύας τῆς θαλάσσης· ὑπὸ χεῖρας ὑμῖν δέδωκα.
Γεν. 9,2 Ἂς εἶσθε τρόμος καὶ φόβος εἰς ὅλα τὰ θηρία τῆς γῆς, εἰς ὅλα τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ, εἰς κάθε τι ποὺ ζῇ καὶ κινεῖται ἐπὶ τῆς ξηρᾶς, καὶ εἰς ὅλους τοὺς ἰχθύας τῆς θαλάσσης. Ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σας ἔδωκα ὅλα αὐτά.
Γεν. 9,3 καὶ πᾶν ἑρπετόν, ὅ ἐστι ζῶν, ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν· ὡς λάχανα χόρτου δέδωκα ὑμῖν τὰ πάντα.
Γεν. 9,3 Κάθε τι ποὺ ζῇ καὶ κινεῖται ἐπὶ τῆς γῆς, θὰ εἶναι πρὸς διατροφήν σας. Σᾶς δίδω ὅλα αὐτὰ εἰς τροφήν, ὅπως σᾶς ἔδωσα τὰ λάχανα καὶ τὰ χόρτα.
Γεν. 9,4 πλὴν κρέας ἐν αἵματι ψυχῆς οὐ φάγεσθε·
Γεν. 9,4 Πλὴν ὅμως κρέας μαζῆ μὲ τὸ αἷμα, ἐπὶ τοῦ ὁποίου βασίζεται ἡ ζωὴ τοῦ ζώου, δὲν θὰ φάγετε.
Γεν. 9,5 καὶ γὰρ τὸ ὑμέτερον αἷμα τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἐκ χειρὸς πάντων τῶν θηρίων ἐκζητήσω αὐτὸ καὶ ἐκ χειρὸς ἀνθρώπου ἀδελφοῦ ἐκζητήσω τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου.
Γεν. 9,5 Διὰ δὲ τὸ αἷμα τῶν συνανθρώπων σας, τὸ ὁποῖον τυχὸν μὲ τὰ χέρια σας ἐγκληματοῦντες θὰ χύσετε, θὰ τιμωρήσω διὰ τῶν ἀγρίων ζώων, τὰ ὁποῖα θὰ ἐξαπολύσω ἐναντίον σας. Ἀλλὰ καὶ δι΄ ἄλλου ἀνθρώπου θὰ τιμωρήσω ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἀφαιρεῖ ἀνθρωπίνην ζωήν.
Γεν. 9,6 ὁ ἐκχέων αἷμα ἀνθρώπου, ἀντὶ τοῦ αἵματος αὐτοῦ ἐκχυθήσεται, ὅτι ἐν εἰκόνι Θεοῦ ἐποίησα τὸν ἄνθρωπον.
Γεν. 9,6 Ἐκεῖνος δηλαδὴ ὁ ὁποῖος χύνει αἷμα ἀνθρώπου, εἰς τιμωρίαν του διὰ τὸ ἐκχυθὲν ὑπ΄ αὐτοῦ αἷμα, θὰ φονευθῇ καὶ θὰ χυθῇ ἔτσι καὶ τὸ ἰδικὸν του αἷμα, διότι ἐγὼ ὁ Θεὸς ἐδημιούργησα κατ΄ εἰκόνα ἰδικήν μου τὸν ἀνθρωπον καὶ κανεὶς δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τοῦ ἀφαιρέσῃ τὴν ζωήν.
Γεν. 9,7 ὑμεῖς δὲ αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν, καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς.
Γεν. 9,7 Σεῖς δὲ αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ γεμίσατε ὅλην τὴν γῆν καὶ γενῆτε κύριοι αὐτῆς”.
Γεν. 9,8 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός τῷ Νῷε καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ λέγων·
Γεν. 9,8 Εἶπε δὲ ἀκόμη ὁ Θεὸς στὸν Νῶε καὶ εἰς τὰ παιδιὰ αὐτοῦ λέγων·
Γεν. 9,9 καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἀνίστημι τὴν διαθήκην μου ὑμῖν καὶ τῷ σπέρματι ὑμῶν μεθ᾿ ὑμᾶς
Γεν. 9,9 “ἰδοὺ ἐγὼ σήμερον συνάπτω καὶ κλείω μίαν συμφωνίαν μαζῆ σας καὶ μὲ τοὺς ἀπογόνους σας, οἱ ὁποῖοι θὰ σᾶς διαδεχθοῦν.
Γεν. 9,10 καὶ πάσῃ ψυχῇ ζώσῃ μεθ᾿ ὑμῶν, ἀπὸ ὀρνέων καὶ ἀπὸ κτηνῶν, καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς, ὅσα ἐστὶ μεθ᾿ ὑμῶν ἀπὸ πάντων τῶν ἐξελθόντων ἐκ τῆς κιβωτοῦ.
Γεν. 9,10 Ἡ συμφωνία καὶ ἡ ὑπόσχεσίς μου αὐτὴ ἐπεκτείνεται καὶ εἰς κάθε ζῶσαν ψυχήν, ποὺ ὑπάρχει μαζῆ σας καὶ γύρω σας, εἰς τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰς ὅλα τὰ κτήνη καὶ τὰ θηρία τῆς γῆς, ὅσα μαζῆ μὲ σᾶς ἐξῆλθον ἀπὸ τὴν κιβωτόν.
Γεν. 9,11 καὶ στήσω τὴν διαθήκην μου πρὸς ὑμᾶς, καὶ οὐκ ἀποθανεῖται πᾶσα σὰρξ ἔτι ἀπὸ τοῦ ὕδατος τοῦ κατακλυσμοῦ, καὶ οὐκ ἔτι ἔσται κατακλυσμὸς ὕδατος τοῦ καταφθεῖραι πᾶσαν τὴν γῆν.
Γεν. 9,11 Κάμνω διαθήκην καὶ σᾶς ὑπόσχομαι ὅτι δὲν θὰ καταστραφῇ ποτὲ πλέον τὸ ζωϊκὸν βασίλειον ἀπὸ ὕδατα τοῦ κατακλυσμοῦ καὶ δὲν θὰ γίνῃ ποτὲ κατακλυσμός, διὰ νὰ καταστρέψῃ ὅλην τὴν γῆν”.
Γεν. 9,12 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε· τοῦτο τὸ σημεῖον τῆς διαθήκης, ὃ ἐγὼ δίδωμι ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ὑμῶν καὶ ἀνὰ μέσον πάσης ψυχῆς ζώσης, ἥ ἐστι μεθ᾿ ὑμῶν εἰς γενεὰς αἰωνίους·
Γεν. 9,12 Εἶπε δὲ ἀκόμη Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Νῶε· “σημεῖον δὲ αὐτῆς τῆς ὑποσχέσεως, τὴν ὁποίαν ἐγὼ δίδω, ὥστε νὰ μένῃ μεταξὺ ἐμοῦ καὶ μεταξύ σας καὶ μεταξὺ πάσης ζώσης ὑπάρξεως ἡ ὁποία ὑπάρχει σήμερον μαζῆ σας καὶ θὰ ὑπάρχῃ εἰς γενεὰς γενεῶν, εἶναι τοῦτο·
Γεν. 9,13 τὸ τόξον μου τίθημι ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ ἔσται εἰς σημεῖον διαθήκης ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ τῆς γῆς.
Γεν. 9,13 Θέτω τὸ οὐράνιον τόξον εἰς τὰ νέφη, καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι εἰς σημεῖον καὶ εἰς ὑπόμνησιν τῆς διαθήκης μου μεταξὺ Ἐμοῦ καὶ ὅλων τῶν ζώντων ἐπὶ τῆς γῆς, ἀνθρώπων καὶ ζώων.
Γεν. 9,14 καὶ ἔσται ἐν τῷ συννεφεῖν με νεφέλας ἐπὶ τὴν γῆν, ὀφθήσεται τὸ τόξον ἐν τῇ νεφέλῃ,
Γεν. 9,14 Ὅταν θὰ συναθροίζω τὰ νέφη στὸν οὐρανὸν τῆς γῆς, θὰ φαίνεται τὸ οὐράνιον τόξον ἐπάνω εἰς αὐτά,
Γεν. 9,15 καὶ μνησθήσομαι τῆς διαθήκης μου, ἥ ἐστιν ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ὑμῶν, καὶ ἀνὰ μέσον πάσης ψυχῆς ζώσης ἐν πάσῃ σαρκί, καὶ οὐκ ἔσται ἔτι τὸ ὕδωρ εἰς κατακλυσμόν, ὥστε ἐξαλεῖψαι πᾶσαν σάρκα.
Γεν. 9,15 καὶ θὰ ἐνθυμοῦμαι τὴν διαθήκην μου, τὴν ὁποίαν ἔκαμα πρός σᾶς καὶ πρὸς κάθε ἄλλην ζωντανὴν ὕπαρξιν, πρὸς κάθε σάρκα καὶ δὲν θὰ πέσῃ ὕδωρ ἐπὶ τῆς γῆς εἰς κατακλυσμὸν αὐτῆς, ὥστε νὰ καταστραφῇ κάθε ζῶσα ὕπαρξις ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως ζώου.
Γεν. 9,16 καὶ ἔσται τὸ τόξον μου ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ ὄψομαι τοῦ μνησθῆναι διαθήκην αἰώνιον ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ τῆς γῆς καὶ ἀνὰ μέσον ψυχῆς ζώσης ἐν πᾶσι σαρκί, ἥ ἐστιν ἐπὶ τῆς γῆς.
Γεν. 9,16 Τοῦτο τὸ οὐράνιόν μου τόξον θὰ ὑπάρχῃ εἰς τὰ νέφη, καὶ θὰ τὸ βλέπω, ὥστε νὰ ἐνθυμοῦμαι, τὴν αἰωνίαν καὶ ἀπαράβατον συμφωνίαν μεταξὺ ἐμοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων τῆς γῆς καὶ πάσης ἄλλης ζωῆς ποὺ θὰ ὑπάρχῃ εἰς κάθε ζωϊκὸν ὀργανισμὸν ἐπάνω εἰς τὴν γῆν”.
Γεν. 9,17 καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς τῷ Νῶε· τοῦτο τὸ σημεῖον τῆς διαθήκης, ἧς διεθέμην ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ἀνὰ μέσον πάσης σαρκός, ἥ ἐστιν ἐπὶ τῆς γῆς.
Γεν. 9,17 Εἶπεν ἀκόμη ὁ Θεὸς στὸν Νῶε· “λοιπὸν αὐτὸ τὸ οὐράνιον τόξον εἶναι τὸ αἰώνιον σημεῖον τῆς συμφωνίας, τὴν ὁποίαν ἔκαμα μεταξὺ ἐμοῦ καὶ παντὸς ζωϊκοῦ ὀργανισμοῦ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ τῆς ὑποσχέσεώς μου ὅτι δὲν θὰ ἀποστείλω πλέον κατακλυσμὸν εἰς τὴν γῆν”.
Γεν. 9,18 Ἦσαν δὲ οἱ υἱοὶ Νῶε, οἱ ἐξελθόντες ἐκ τῆς κιβωτοῦ, Σήμ, Χάμ, Ἰάφεθ· Χάμ δὲ ἦν πατὴρ Χαναάν.
Γεν. 9,18 Τὰ παιδιὰ τοῦ Νῶε, τὰ ὁποῖα ἐξῆλθον ἀπὸ τὴν κιβωτόν, ἦσαν ὁ Σήμ, ὁ Χὰμ καὶ ὁ Ἰάφεθ. Ὁ Χὰμ ἦτο γενάρχης τῶν Χαναναίων.
Γεν. 9,19 τρεῖς οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Νῶε· ἀπὸ τούτων διεσπάρησαν ἐπί πᾶσαν τὴν γῆν.
Γεν. 9,19 Αὐτοὶ οἱ τρεῖς ἦσαν οἱ υἱοὶ τοῦ Νῶε. Ἀπὸ αὐτοὺς δὲ ἐγεννήθησαν καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ ἄνθρωποι καὶ διεσπάρησαν εἰς ὅλην τὴν γῆν.
Γεν. 9,20 Καὶ ἤρξατο Νῶε ἄνθρωπος γεωργὸς γῆς καὶ ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα.
Γεν. 9,20 Ὁ Νῶε ἔγινε γεωργός, ἤρχισε νὰ καλλιεργῇ τὴν γῆν, καὶ ἐφύτευσε μεταξὺ τῶν ἄλλων, καὶ ἀμπελῶνα.
Γεν. 9,21 καὶ ἔπιεν ἐκ τοῦ οἴνου καὶ ἐμεθύσθη καὶ ἐγυμνώθη ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ.
Γεν. 9,21 Ἔπιε δὲ ἀπὸ τὸν οἶνον καὶ ἐμέθυσε. Μεθυσμένος δὲ καθὼς ἦτο, ἐγυμνώθη ἐντός τῆς οἰκίας του, χωρὶς νὰ τὸ ἀντιληφθῇ.
Γεν. 9,22 καὶ εἶδε Χὰμ ὁ πατὴρ Χαναὰν τὴν γύμνωσιν τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ ἐξελθὼν ἀνήγγειλε τοῖς δυσὶν ἀδελφοῖς αὐτοῦ ἔξω.
Γεν. 9,22 Ὁ Χάμ, ὁ πρόγονος τῶν Χαναναίων, εἶδε τὴν γύμνωσιν τοῦ πατρός του καὶ ἐξελθὼν ἐγνωστοποίησεν ἐμπαικτικῶς τὸ γεγονὸς στοὺς δύο ἀδελφούς του, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο ἔξω.
Γεν. 9,23 καὶ λαβόντες Σὴμ καὶ Ἰάφεθ τὸ ἱμάτιον ἐπέθεντο ἐπὶ τὰ δύο νῶτα αὐτῶν καὶ ἐπορεύθησαν ὀπισθοφανῶς καὶ συνεκάλυψαν τὴν γύμνωσιν τοῦ πατρὸς αὐτῶν, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῶν ὀπισθοφανῶς, καὶ τὴν γύμνωσιν τοῦ πατρὸς αὐτῶν οὐκ εἶδον.
Γεν. 9,23 Ἀμέσως δὲ ὁ Σὴμ καὶ ὁ Ἰάφεθ ἔλαβον τὸ ἱμάτιον τοῦ πατρὸς των, ἔθεσαν αὐτὸ στοὺς ὤμους των καὶ ὀπισθοβατοῦντες μέχρι τοῦ πατρὸς των ἐσκέπασαν τὴν γύμνωσιν αὐτοῦ ἔχοντες τὸ πρόσωπόν των πρὸς τὴν ἀντιθέτον διεύθυνσιν, καὶ ἔτσι δὲν εἶδον καθόλου τὴν γύμνωσιν τοῦ πατρὸς των.
Γεν. 9,24 ἐξένηψε δὲ Νῶε ἀπὸ τοῦ οἴνου καὶ ἔγνω ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ νεώτερος,
Γεν. 9,24 Ἀνένηψε καὶ συνῆλθε ὁ Νῶε ἀπὸ τὴν ἐπίδρασιν τοῦ οἴνου, ἔμαθε ὅσα ἔκαμεν ὁ νεώτερος υἱὸς του ὁ Χὰμ
Γεν. 9,25 καὶ εἶπεν· ἐπικατάρατος Χαναάν· παῖς οἰκέτης ἔσται τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ.
Γεν. 9,25 καὶ εἶπε· “κατηραμένος θὰ εἶναι ὁ Χὰμ καὶ οἱ ἀπόγονοί του. Ὑπηρέτης καὶ δοῦλος θὰ εἶναι στοὺς ἀδελφοὺς του”.
Γεν. 9 ,26 καὶ εἶπεν· εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Σήμ, καὶ ἔσται Χαναὰν παῖς οἰκέτης αὐτοῦ.
Γεν. 9 ,26 Εἶπε δὲ ἀκόμη ὁ Νῶε· “εὐλογημένος ὁ Θεὸς τοῦ Σὴμ καὶ ὁ Χαναὰν θὰ εἶναι δοῦλος αὐτοῦ κατὰ τὴν δικαίαν ἀπόφασιν τοῦ Θεοῦ.
Γεν. 9,27 πλατύναι ὁ Θεὸς τῷ Ἰάφεθ, καὶ κατοικησάτω ἐν τοῖς οἴκοις τοῦ Σὴμ καὶ γενηθήτω Χαναὰν παῖς αὐτοῦ.
Γεν. 9,27 Ἂς αὐξήσῃ καὶ ἂς πλατύνῃ ὁ Θεὸς τὴν γενεὰν καὶ τὰς χώρας τοῦ Ἰάφεθ καὶ ἂς βάλῃ αὐτὸν νὰ κατοικῇ εἰς τὰς περιοχὰς τοῦ Σήμ, ὁ δὲ Χαναὰν ἂς γίνῃ ὑπηρέτης του”.
Γεν. 9,28 Ἔζησε δὲ Νῶε μετὰ τὸν κατακλυσμὸν ἔτη τριακόσια πεντήκοντα.
Γεν. 9,28 Ἔζησε δὲ ὁ Νῶε μετὰ τὸν κατακλυσμὸν τριακόσια πεντήκοντα ἔτη.
Γεν. 9,29 καὶ ἐγένοντο πᾶσαι αἱ ἡμέραι Νῶε ἐννακόσια πεντήκοντα ἔτη, καὶ ἀπέθανεν.
Γεν. 9,29 Ἔφθασαν ἐν συνόλῳ τὰ ἔτη τῆς ζωῆς τοῦ Νῶε ἐννεακόσια πεντήκοντα καὶ ἔπειτα ἀπέθανε.
Γεν. 10,1 Αὗται δὲ αἱ γενέσεις τῶν υἱῶν Νῶε, Σήμ, Χάμ, Ἰάφεθ, καὶ ἐγεννήθησαν αὐτοῖς υἱοὶ μετὰ τὸν κατακλυσμόν.
Γεν. 10,1 Οἱ ἀπόγονοι, τῶν υἱῶν τοῦ Νῶε, τοῦ Σὴμ τοῦ Χὰμ καὶ τοῦ Ἰάφεθ, οἱ ὁποῖοι ἐγεννήθησαν μετὰ τὸν κατακλυσμόν, εἶναι οἱ ἑξῆς·
Γεν. 10,2 Υἱοὶ Ἰάφεθ· Γαμὲρ καὶ Μαγὼγ καὶ Μαδοὶ καὶ Ἰωύαν καὶ Ἐλισὰ καὶ Θοβὲλ καὶ Μοσόχ καὶ Θείρας.
Γεν. 10,2 Υἱοὶ καὶ ἀπόγονοί του Ἰάφεθ εἶναι οἱ Γαμὲρ καὶ ὁ Μαγώγ, Μῆδοι καὶ Ἴωνες, Ἐλισὰ καὶ Θοβέλ, Μοσὸχ καὶ Θείρας.
Γεν. 10,3 καὶ υἱοὶ Γαμέρ· Ἀσχανὰζ καὶ Ῥιφὰθ καὶ Θοργαμά.
Γεν. 10,3 Υἱοὶ δὲ καὶ ἀπόγονοί του Γαμὲρ εἶναι οἱ Ἀσχανάζ, Ριφὰθ καὶ Θοργαμά.
Γεν. 10,4 καὶ υἱοὶ Ἰωύαν· Ἐλισὰ καὶ Θάρσεις, Κίτιοι, Ῥόδιοι.
Γεν. 10,4 Υἱοὶ καὶ ἀπόγονοί του Ἰωύαν οἱ Ἐλισά, Θαρσείς, Κίτιοι καὶ Ρόδιοι.
Γεν. 10,5 ἐκ τούτων ἀφωρίσθησαν νῆσοι τῶν ἐθνῶν ἐν τῇ γῇ αὐτῶν, ἕκαστος κατὰ γλῶσσαν ἐν ταῖς φυλαῖς αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν αὐτῶν.
Γεν. 10,5 Ἀπὸ αὐτοὺς προῆλθον λαοί, οἱ ὁποῖοι διεσπάρησαν εἰς διαφόρους εἰδωλολατρικὰς νήσους, ἰδίως τῆς Μεσογείου θαλάσσης, καὶ εἰς ἄλλας χώρας κατὰ τὰς γλώσσας αὐτῶν, τὰς φυλὰς καὶ τὰ ἔθνη των.
Γεν. 10,6 Υἱοὶ δὲ Χάμ· Χοὺς καὶ Μερσαΐν, Φοὺδ καὶ Χαναάν.
Γεν. 10,6 Υἱοὶ καὶ ἀπόγονοι τοῦ Χὰμ εἶναι οἱ Χούς, Μεσραΐν, Φοὺδ καὶ Χαναάν.
Γεν. 10,7 υἱοὶ δὲ Χούς· Σαβὰ καὶ Εὐϊλὰ καὶ Σαβαθὰ καὶ Ῥεγμὰ καὶ Σαβαθακά. υἱοὶ δὲ Ῥεγμά· Σαβὰ καὶ Δαδάν.
Γεν. 10,7 Υἱοὶ δὲ καὶ ἀπόγονοι τοῦ Χοὺς εἶναι οἱ Σαβά, Εὐϊλά, Σαβαθά, Ρεγμὰ καὶ Σαβαθακά. Υἱοὶ δὲ τοῦ Ρεγμά, ὁ Σαβὰ καὶ ὁ Δαδάν.
Γεν. 10,8 Χοὺς δὲ ἐγέννησε τὸν Νεβρώδ. οὗτος ἤρξατο εἶναι γίγας ἐπὶ τῆς γῆς·
Γεν. 10,8 Ὁ δὲ Χοὺς ἀπέκτησεν υἱὸν τὸν Νεβρώδ. Αὐτὸς ὑπῆρξεν ὁ πρῶτος γίγας εἰς τὴν περιοχήν του.
Γεν. 10,9 οὗτος ἦν γίγας κυνηγὸς ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ· διὰ τοῦτο ἐροῦσιν, ὡς Νεβρὼδ γίγας κυνηγὸς ἐναντίον Κυρίου.
Γεν. 10,9 Ἦτο ἐπίσης καὶ ἀνδρεῖος κυνηγός, ἥρως ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ. Ἦτο τόσον ὀνομαστὸς διὰ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἀνδρείαν του, ὥστε ὡς παροιμία θὰ λέγουν οἱ ἄνθρωποι, ὅταν θὰ θέλουν νὰ ἐξάρουν τὴν ἀνδρείαν κάποιου, “οὗτος εἶναι σὰν τὸν Νεβρὼδ ἀνδρεῖος κυνηγὸς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου”.
Γεν. 10,10 καὶ ἐγένετο ἀρχὴ τῆς βασιλείας αὐτοῦ Βαβυλὼν καὶ Ὀρὲχ καὶ Ἀρχὰδ καὶ Χαλάννη ἐν τῇ γῇ Σεναάρ.
Γεν. 10,10 Ἡ ἀρχὴ καὶ ὁ πυρὴν τῆς βασιλείας τοῦ Νεβρὼδ ὑπῆρξεν ἡ Βαβυλών, ἡ Ὀρέχ, ἡ Ἀρχὰδ καὶ ἡ Χαλάννη εἰς τὴν χώραν Σεναάρ.
Γεν. 10,11 ἐκ τῆς γῆς ἐκείνης ἐξῆλθεν Ἀσσοὺρ καὶ ᾠκοδόμησε τὴν Νινευΐ καὶ τὴν Ῥοωβὼθ πόλιν καὶ τὴν Χαλὰχ
Γεν. 10,11 Ἀπὸ τὴν περιοχὴν αὐτὴν Σεναὰρ ἀνεχώρησεν ὁ Ἀσσοὺρ καὶ ἔκτισε τὴν Νινευΐ, τὴν πόλιν Ροωβώθ, τὴν Χαλὰχ
Γεν. 10,12 καὶ τὴν Δασὴ ἀνὰ μέσον Νινευΐ καὶ ἀνὰ μέσο Χαλάχ· αὕτη ἡ πόλις μεγάλη.
Γεν. 10,12 καὶ τὴν Δασὴ μεταξύ τῆς πόλεως Νινευΐ καὶ τῆς Χαλάχ. Ἡ δὲ Νινευΐ εἶναι ἡ ὀνομαστὴ μεγάλη πόλις.
Γεν. 10,13 καὶ Μεσραΐν ἐγέννησε τοὺς Λουδιεὶμ καὶ τοὺς Ἐνεμετιεὶμ καὶ τοὺς Λαβιεὶμ καὶ τοὺς Νεφθαλιεὶμ καὶ τοὺς Πατροσωνιεὶμ
Γεν. 10,13 Ὁ Μεσραΐν ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ ἀπογόνους, τοὺς Λουδιείμ, τοὺς Ἐνεμετιείμ, τοὺς Λαβιείμ, τοὺς Νεφθαλιείμ, τοὺς Πατροσωνιείμ,
Γεν. 10,14 καὶ τοὺς Χασλωνιείμ, ὅθεν ἐξῆλθε Φυλιστιείμ, καὶ τοὺς Καφθοριείμ.
Γεν. 10,14 τοὺς Χασλωνιείμ, ἀπὸ τοὺς ὁποίους προῆλθον οἱ Φιλισταῖοι, καὶ τοὺς Καφθοριείμ.
Γεν. 10,15 Χαναὰν δὲ ἐγέννησε τὸν Σιδῶνα πρωτότοκον αὐτοῦ
Γεν. 10,15 Ὁ δὲ Χαναὰν ἀπέκτησε πρωτότοκον υἱὸν αὐτοῦ τὸν Σιδῶνα, καὶ ἄλλους ἔπειτα υἱούς,
Γεν. 10,16 καὶ τὸν Χετταῖον καὶ τὸν Ἰεβουσαῖον καὶ τὸν Ἀμοῤῥαῖον καὶ τὸν Γεργεσαῖον καὶ τὸν Εὐαῖον καὶ τὸν Ἀρουκαῖον
Γεν. 10,16 δηλαδὴ τὸν Χετταῖον, τὸν Ἰεβουσαῖον, τὸν Ἀμορραῖον, τὸν Γεργεσαῖον, τὸν Εὐαῖον, τὸν Ἀρουκαῖον,
Γεν. 10,17 καὶ τὸν Ἀσενναῖον καὶ τὸν Ἀράδιον καὶ τὸν Σαμαραῖον καὶ τὸν Ἀμαθί.
Γεν. 10,17 τὸν Ἀσενναῖον, τὸν Ἀράδιον, τὸν Σαμαραῖον καὶ Ἀμαθί.
Γεν. 10,18 καὶ μετὰ τοῦτο διεσπάρησαν αἱ φυλαὶ τῶν Χαναναίων,
Γεν. 10,18 Μετὰ δὲ ταῦτα διεσπάρησαν αἰ φυλαὶ τῶν Χαναναίων ἀνὰ τὴν περιοχὴν τῆς Χαναάν.
Γεν. 10,19 καὶ ἐγένετο τὰ ὅρια τῶν Χαναναίων ἀπὸ Σιδῶνος ἕως ἐλθεῖν εἰς Γεραρὰ καὶ Γαζάν, ἕως ἐλθεῖν ἕως Σοδόμων καὶ Γομόῤῥας, Ἀδαμὰ καὶ Σεβωΐμ ἕως Δασά.
Γεν. 10,19 Ἐξετείνοντο δὲ τὰ ὅρια τῆς περιοχῆς τῶν Χαναναίων ἀπὸ τὴν Σιδῶνα ἕως τὰ Γέραρα καὶ τὴν Γάζαν, ἕως τὰ Σόδομα καὶ τὴν Γομόρραν, τὴν Ἀδαμὰ καὶ Σεβωΐμ ἕως Δασά.
Γεν. 10,20 οὗτοι υἱοὶ Χάμ, ἐν ταῖς φυλαῖς αὐτῶν, κατὰ γλώσσας αὐτῶν, ἐν ταῖς χώραις αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν αὐτῶν.
Γεν. 10,20 Αὐτοὶ εἶναι οἱ υἱοὶ καὶ ἀπόγονοι τοῦ Χάμ, κατὰ τὰς φυλὰς αὐτῶν καὶ τὰς διαλέκτους αὐτῶν εἰς τὰς χώρας αὐτῶν καὶ εἰς τὰ ἔθνη, ποὺ διεσπάρησαν.
Γεν. 10,21 Καὶ τῷ Σὴμ ἐγεννήθη καὶ αὐτῷ, πατρὶ πάντων τῶν υἱῶν Ἕβερ, ἀδελφῷ Ἰάφεθ τοῦ μείζονος.
Γεν. 10,21 Καὶ ὁ Σὴμ πρεσβύτερος ἀδελφός τοῦ Ἰάφεθ ἀπέκτησεν υἱοὺς καὶ ἀπογόνους καὶ ἀνεδείχθη ὁ γενάρχης τῶν υἱῶν Ἔβερ.
Γεν. 10,22 υἱοὶ Σήμ· Ἐλὰμ καὶ Ἀσσοὺρ καὶ Ἀρφαξὰδ καὶ Λοὺδ καὶ Ἀρὰμ καὶ Καϊνᾶν.
Γεν. 10,22 Υἱοὶ τοῦ Σὴμ εἶναι οἱ Ἐλάμ, Ἀσσούρ, Ἀρφαξάδ, Λούδ, Ἀρὰμ καὶ Καϊνᾶν.
Γεν. 10,23 καὶ υἱοὶ Ἀράμ· Οὒζ καί Οὒλ καὶ Γατὲρ καὶ Μοσόχ.
Γεν. 10,23 Υἱοὶ τοῦ Ἀρὰμ ἦσαν ὁ Οὔζ, ὁ Οὔλ, ὁ Γατὲρ καὶ ὁ Μοσόχ.
Γεν. 10,24 καὶ Ἀρφαξὰδ ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν, καὶ Καϊνᾶν ἐγέννησε τὸν Σαλά, Σαλὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἕβερ.
Γεν. 10,24 Ὁ δὲ Ἀρφαξὰδ ἐγέννησεν υἱὸν τὸν Καϊνᾶν, ὁ Καϊνᾶν ἐγέννησε τὸν Σαλά, ὁ δὲ Σαλὰ ἐγέννησε τὸν Ἔβερ.
Γεν. 10,25 καὶ τῷ Ἕβερ ἐγεννήθησαν δύο υἱοί· ὄνομα τῷ ἑνὶ Φαλέγ, ὅτι ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ διεμερίσθη ἡ γῆ, καὶ ὄνομα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ Ἰεκτάν.
Γεν. 10,25 Ὁ Ἔβερ ἀπέκτησε δύο υἱούς· τὸ ὄνομα τοῦ ἑνὸς ἦτο Φαλὲγ- ποὺ σημαίνει χωρισμὸς- διότι ἐπὶ τῶν ἡμερῶν αὐτοῦ διεσπάρησαν οἱ κάτοικοι τῆς γῆς, ὅταν ἐπεχείρησαν νὰ κτίσουν τὸν πύργον Βαβέλ, τὸ δὲ ὄνομα τοῦ ἀδελφοῦ του ἦτο Ἰεκτάν.
Γεν. 10 ,26 Ἰεκτὰν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλμωδὰδ καὶ Σαλὲθ καὶ τὸν Σαρμὼθ καὶ Ἰαρὰχ καὶ Ὁδοῤῥὰ καὶ Αἰβὴλ καὶ Δεκλὰ
Γεν. 10 ,26 Ὁ Ἰεκτάν ἀπέκτησεν υἱοὺς τὸν Ἐλμωδάδ, τὸν Σαλέθ, τὸν Σαρμώθ, τὸν Ἰαράχ, τὸν Ὀδορρά, τὸν Αἰβήλ, τὸν Δεκλά,
Γεν. 10,27 καὶ Εὐὰλ καὶ Ἀβιμαὲλ καὶ Σαβὰ
Γεν. 10,27 τὸν Εὐάλ, τὸν Ἀβιμαέλ, τὸν Σαβά,
Γεν. 10,28 καὶ Οὐφεὶρ καὶ Εὐειλὰ καὶ Ἰωβάβ.
Γεν. 10,28 τὸν Οὐφείρ, τὸν Εὐειλὰ καὶ τὸν Ἰωβάβ.
Γεν. 10,29 πάντες οὗτοι υἱοὶ Ἰεκτάν.
Γεν. 10,29 Ὅλοι αὐτοὶ ἦσαν υἱοὶ τοῦ Ἰεκτάν.
Γεν. 10,30 καὶ ἐγένετο ἡ κατοίκησις αὐτῶν ἀπὸ Μασσῆ ἕως ἐλθεῖν εἰς Σαφηρά, ὄρος ἀνατολῶν.
Γεν. 10,30 Ἡ δὲ περιοχή, τὴν ὁποίαν κατοικοῦσαν, ἐξετείνετο ἀπὸ Μασςῆ μέχρι Σαφηρὰ στὸ ὄρος τὸ πρὸς ἀνατολάς.
Γεν. 10,31 οὗτοι υἱοὶ Σήμ, ἐν ταῖς φυλαῖς αὐτῶν, κατὰ γλώσσας αὐτῶν, ἐν ταῖς χώραις αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν αὐτῶν.
Γεν. 10,31 Αὐτοὶ ἦσαν οἱ υἱοὶ καὶ ἀπόγονοί τοῦ Σὴμ κατὰ τὰς διαφόρους αὐτῶν φυλὰς καὶ τὰς διαλέκτους, εἰς τὰς χώρας καὶ τοὺς λαοὺς ὅπου διεσκορπίσθησαν.
Γεν. 10,32 Αὗται αἱ φυλαὶ υἱῶν Νῶε κατὰ γενέσεις αὐτῶν, κατὰ ἔθνη αὐτῶν· ἀπὸ τούτων διεσπάρησαν νῆσοι τῶν ἐθνῶν ἐπὶ τῆς γῆς μετὰ τὸν κατακλυσμόν.
Γεν. 10,32 Αὐταὶ εἶναι αἱ φυλαὶ τῶν υἱῶν τοῦ Νῶε κατὰ τὰς γενεαλογίας αὐτῶν καὶ κατὰ τοὺς λαούς. Ἀπὸ αὐτοὺς οἱ ἀπόγονοί των διεσπάρησαν ἐπὶ τῆς γῆς μετὰ τὸν κατακλυσμὸν εἰς διαφόρους χώρας καὶ νήσους.
.jpg)
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.